ยาง
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย
ต้นโพธิ์ ต้นไทร ต้นกร่าง หรือ ต้นมะเดื่อ
เป็นต้นไม้มียาง ขนาดเขื่อง ขนาดรุ่น ขนาดเล็ก
บุรุษเอาขวานอันคมสับต้นไม้นั้นตรงที่ไรๆ
ยางพึงไหลออกหรือ
(ภิก.) : อย่างนั้นพระเจ้าข้า
ข้อนั้นเพราะอะไร
(ภิก.) : เพราะยางมีอยู่ พระเจ้าข้า
ข้อนั้นฉันใด
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ข้อนี้ก็ฉันนั้นเหมือนกัน
ราคะ โทสะ โมหะ ของภิกษุ หรือ ภิกษุณีรูปใดรูปหนึ่ง
มีอยู่ในรูปอันจักขุวิญญาณพึงรู้เเจ้ง
ภิกษุหรือภิกษุณีนั้น ไม่ละราคะ โทสะ โมหะนั้นเเล้ว
ถ้าเเม้รูปอันจักขุวิญญาณพึงรู้เเจ้ง ซึ่งมีประมาณน้อย
มาปรากฎในจักษุของภิกษุ หรือภิกษุณีนัั้น
ก็ยังคงครอบงำจิตของภิกษุ หรือภิกษุณีได้
จะป่วยกล่าวไปใย ถึงรูปอันมีประมาณยิ่ง
จักไม่ครอบงำจิตของภิกษุ หรือภิกษุณีนั้นได้เล่า
ข้อนั้นเพราะเหตุไร
เพราะราคะ โทสะ โมหะนั้นยังมีอยู่
ภิกษุหรือภิกษุณีนั้น ยังละราคะ โทสะ โมหะนั้นไม่ได้
(ราคะ โทสะ โมหะ ที่มีอยู่ในเสียง, กลิ่น , รส , โผฏฐัพพะ , ธรรมารมณ์ ก็มีนัยยะเช่นเดียวกัน)
ขีรรุกขสูตร มก. เล่ม ๒๘ หน้า ๓๔๕
