ขาเทียม
กรรไกร นี้ เห็นอยู่หลายครั้ง หยิบมาจะใช้ อ้าว ขาหักนิ คงมาจากอุบัติเหตุหรือเหตุใช้ผิดวิธี ใช้เกินกำลัง ครั้นจะทิ้งก็เสียดาย ยังคมกริบใช้งานได้อยู่เลย
คน สัตว์ ขาหัก ยังใส่ขาเทียมกันได้
กรรไกร ขาหัก ก็น่าจะใส่ขาเทียมได้เหมือนกัน
อีกทั้งนึกถึง หัวข้อธรรม กุลจิรัฏฐิติธรรม เหตุที่ทำให้ตระกูลอยู่ได้ไม่นาน หากไม่ทำ 4 ข้อนี้.
1. ของหายไม่หา
2. ของเสียไม่ซ่อม
3. ใช้ของไม่ประมาณ
4. ตั้งคนพาลเป็นหัวหน้า
ข้อ 2 ของเสียไม่ซ่อม โดนใจตน เพราะมีใจเป็นช่างอยู่แล้ว เลือดช่างกลมันพุ่งพล่าน
ข้อ 4 ตั้งคนพาลเป็นหัวหน้า มันจี๊ด ในใจ เอ๊ะ หรือเราจะเป็นคนพาล ไม่ได้การเสียแล้วแบบนี้
ว่าแล้วก็หาวิธีจะทำอย่างไร? ให้กรรไกรนี้ใช้ได้ นอกจากของเสียซ่อมได้ เราจะได้ไม่เป็นคนพาล 555
เดินไปเจอสาย เคเบิ้ลไทร์สายรัดพลาสติก ที่เขาตัดทิ้ง ไอเดียเลยปิ๊งในใจ เหมือนหงายของที่คว่ำ ส่องไฟในที่มืด บอกทางให้แก่คนหลงทางเลย มีความสุขขึ้นในใจทันที ใครเป็นบ้าง ? ยกมือขึ้น ก้มเก็บอย่างมีความสุข ยิ้มในใจได้ละ ขาเทียมกรรไกร
เรียนสายช่างมาไม่เสียเปล่า อะไรๆก็ซ่อมได้ ก็ตามภาพ นะ ไม่สวยแต่ดูดี มีเอกลักษณ์ น่าจะเป็นขาเทียมกรรไกร แบบแรกของโลกก็ได้นะ 555
เอามาฝาก FC ธรรมะริมทางฯกัน หลายคนเจอหน้าและหลังไมค์มาบอกว่า เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยโพสต์อะไรให้อ่านเลย...
สวัสดี/เจริญพร
มนวีโร ภิกฺขุ
8 มกราคม พุทธศักราช 2565
ณ วัดพระธรรมกายคลองสาม ปทุมธานี
#ธรรมะริมทางไปที่สุดแห่งธรรม
