เส้นทางที่จะเป็นที่พึ่งให้แก่ตัวเรา
เส้นทางที่จะเป็นที่พึ่งให้แก่ตัวเรา : เราต้องรุกไปข้างหน้า ก้าวไปข้างหน้า ต้องทำให้ได้ให้สำเร็จ เราต้องเข้าถึงพระธรรมกายภายในให้ได้โดยมีพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ คุณยายอาจารย์ฯ เป็นต้นแบบ เราได้เลือกเดินบนเส้นทางอันประเสริฐที่คนอื่นเขาไม่รู้เรื่อง
เส้นทางที่จะเป็นที่พึ่งให้แก่ตัวเรา แก่โลก และสรรพสัตว์ทั้งมวล เรามีภารกิจที่ต้องทำ จะมีแต่ผู้ที่มีธาตุธรรมเก่าๆ แก่ ๆเท่านั้นที่รู้เรื่อง แสดงว่าเราอยู่ในสายตาของท่านเหล่านั้นตลอดเวลาทุกอนุวินาที ท่านเหล่านั้นก็คอยช่วยเหลือเติมบุญ กลั่นแก้ให้เราตลอด ให้เราไปถึงจุดที่หยุดได้สมบูรณ์ พัฒนาการหยุดนิ่งให้สมบูรณ์ ให้ทำจุดที่คล่องและง่ายก่อน ทำซ้ำ ๆ ๆ ให้นิ่งแน่น นุ่มนวล พอทำได้คล่อง ชำนาญ ๆ เดี๋ยวจะได้เอง
ใช้ความแข็งแรงให้เต็มที่ : นั่งกันดีมั้ย? ดีเป็นอย่างไร? คล่องปากหรือคล่องใจ? (พระลูกชาย: คล่องทั้งปาก คล่องทั้งใจครับ) ถ้าคล่องทั้งปาก คล่องทั้งใจ ก็ต้องให้คล่องภายในด้วย เราเรียนเพื่อตัวของเราเอง ใครยังลุ้นเร่งเพ่งจ้องบ้าง? ใครหลับบ้าง? หลับเพราอะไร? (พระลูกชาย: หลังฉันครับ/วางใจเบาเกินไปครับ/ไว้วางใจกับของที่มีอยู่แล้ว เลยเผลอสติไปครับ) ทำไมมีของให้ดูอยู่แล้ว ทำไมเผลอไปได้ เรายังอายุขนาดนี้ อายุยังไม่มากอาจจะมีเคลิ้ม ๆ เพราะเลือดลมมันเดินไม่สะดวก ต้องดูแลสุขภาพให้ดีนะ บริหารขันธ์ exercise ให้ดี พวกเรายังอยู่ในวัยที่แข็งแรงอยู่ให้ใช้ความแข็งแรงในตอนนี้ให้เต็มที่
เข้าถึงจริงเห็นจริง: เราผ่าไปเลยจนกระทั่งเข้าถึง ศีล สมาธิ ปัญญา วิมุตติ วิมุตติญานทัสสนะ ให้แจ่มแจ้งหายสงสัย เข้าถึงจริงเห็นจริง อย่างสมบูรณ์บริบูรณ์เลยให้เรามีความเพียรสม่ำเสมอ มุ่งมั่นแน่วแน่อย่างพระเดชพระคุณหลวงปู่ อย่างคุณยาย
อาจารย์ฯ ของเรา ให้แน่วแน่นิ่งแน่น อย่างนี้เป็นต้น
คุณครูไม่ใหญ่
จากหนังสือ ง่ายที่สุดคือหยุดได้ เล่ม ๒
