ให้เวลากับศูนย์กลางกายมากกว่าอย่างอื่น
ให้เวลากับศูนย์กลางกายมากกว่าอย่างอื่น : นั่งกันดีมั้ย (พระลูกชาย: ทุกคนมีความตั้งใจกันดี มีความขวนขวายหาเวลานั่งตั้งใจฝึกทั้งหยาบและละเอียด เวลารับบุญเสร็จจะรีบมานั่งกัน) ฉันทะเกิด เหมือนคุณยายอาจารย์ฯ จะรีบ ๆ ทำงานหยาบให้เสร็จ สมัยอยู่บ้านคุณนายเลี้ยบ ทำงานเสร็จแล้วแอบไปนั่งห้องพระ นี่ฉันทะแบบแอบๆ นะ ซ่อนเร้นทำความดี จะเป็นแบบนั้น ตอนเข้าวัด คุณยายอาจารย์ฯ ท่านรีบ ๆ ทำแล้วไปค้นดูสิ่งที่จะไปตอบคำถามพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ ท่านกลัวตอบคำถามไม่ได้ กล้วพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ จะดุเพราะท่านเห็นพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ ดูคนอื่น ท่านจึงไม่อยากให้ท่านดุ นิสัยคุณยายเหมือนม้าอาชาไนย เห็นเขาตีม้าตัวอื่น เห็นพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯดุคนอื่น ก็แปลว่าไม่ให้ทำอย่างนั้น ท่านจะบอกกับตัวเอง เราจะไม่ให้โดนอย่างนั้น เราอย่าไปเป็นแบบนั้น ถ้าหลวงปู่พูดว่า “ต้องอย่างนั้นซิวะ” ก็คือ ให้ทำอย่างนี้ ต้องให้เวลากับศูนย์กลางกายมากกว่าอย่างอื่นให้มากๆ เลย และถ้าเราไปติดตรงสุขจริงๆ ได้ มันจะอยากได้สุขที่เพิ่มขึ้น ดำดิ่งลงไปเรื่อยๆ มันจะบริสุทธิ์
เราต้องชิงช่วงในขณะที่ยังแข็งแรงอยู่นะ : เลือดลมเดินได้สะดวกอย่างนี้ หรือยังพอเดินสะดวก ถ้าเดินไม่สะดวกเส้นมันยืด เลือดลมเดินไม่สะดวก ก็ส่งอาหารไม่สะดวก อาหารมันไปหล่อเลี้ยงไม่สะดวก มันก็มารวมกันเป็นก้อน พอเป็นก้อนมันก็อักเสบ เชื้อโรคก็มา พอเชื้อโรคมา เนื้อก็งอกได้ กระดูกงอก เหนียงงอก หนังงอกอะไรมันก็มาได้ทั้งนั้น แคลเซียมไปเกาะเป็นสันดอน
ปรับอินทรีย์ให้ดี : เราต้องชิงช่วงในขณะที่กล้ามเนื้อเรายังยืดหยุ่นคือ ยืดไปแล้วมันหยุ่นกลับมา เลือดลมยังเดินดี แต่ถ้ายึดไปแล้ว มันปึ้กอยู่อย่างนั้น ไม่กลับ มันไม่ไหวนะ อย่าลืมปรับให้พอเหมาะพอดี ให้เวลากับตรงนี้ให้มาก ปรับอินทรีย์ของเราให้ดี ให้มีเวลา exercise
คุณครูไม่ใหญ่
จากหนังสือ ง่ายที่สุดคือหยุดได้ เล่ม ๒
