ความสุขที่เรายอมรับ
ความสุขที่เรายอมรับ : พอหลับตาปุ๊บก็ทิ้งเลย ลงไปเลย ลูกต้องให้ได้อย่างนี้นะ เอาแบบหลับตาปุ๊บแล้วมีความสุขเลยนะ เห็นเลยในท้องมีองค์พระเป็นล้าน เยอะแยะ เลือกดูสักองค์ในท้องน่ะดีเหมือนกัน (พระลูกชาย: ผมไม่รู้ว่าความสุขของผมเป็นความสุขหรือเปล่า คือ ยังแยกไม่ออกระหว่างความสบายกับความสุข) ความสุขก็คือ สบายกาย สบายใจ ก็ธรรมดาๆ เริ่มจากโปร่งโล่งเบาสบายก็อีกระดับ จนถึงขั้นสุขที่เรายอมรับ (พระลูกชาย: ความสบายเป็นจุดเริ่มต้นของความสุขใช่หรือเปล่าครับ และความสุขต้องเป็นความสุขที่เรายอมรับใช่หรือเปล่าครับ) ความสบายกาย ก็คือกายสบาย ความสุข คือ ความสุขที่ตัวเองยอมรับ นี่เป็นจุดเริ่มต้นของความสุข โปร่งโล่งเบาสบาย ความสุขเบื้องต้น จนไปถึงความสุขที่ยิ่งใหญ่ที่มีอยู่ภายใน จะได้ต้องมีความสุข โปร่งโล่งเบาสบายก่อน ความสุขเล็ก ๆ ขยายไปสู่แหล่งของความสุข (พระลูกชาย: ของผมโปร่งโล่งเบาสบาย หลับตาปุ๊บได้ทันทีเลยครับ ส่วนความสุขภายในอีกประมาณ ๕-๑๐ นาทีครับ) ดีลูก เป็นต่อแล้ว ถ้ามีความสุขตั้งแต่เริ่มต้นก็เป็นต่อแล้ว ลูกต้องมีความสุขตลอดเวลา ถ้ามีความสุขมันต้องได้ตลอด ดูเฉย ๆ แล้วก็ดูไปเรื่อย ๆ ถ้าเราดูองค์พระเฉย ๆ องค์พระจะไม่เฉย ถ้าเราดูไม่เฉย องค์พระจะเฉยๆ ถ้าเฉยจริงๆ นะ ท่านจะผุดขึ้นมาเป็นสายนับไม่ถ้วนเลย แต่ถ้าเราเห็นองค์พระเฉย ๆ แสดงว่าไม่ดูเฉย ๆ ก็แปลว่าเฉยไม่จริง องค์พระท่านก็เลยเฉย ๆ ที่องค์พระเฉย ๆ ก็เพราะยังไม่นิ่ง ลูกอย่าไปเสียดายความทุกข์ที่อยู่ด้วยกันมานาน ให้ยอมพลัดพราก คนทุกคนอยากมีความสุขอยากได้ความสุข แสวงหาความสุขกันทั้งนั้น ลูกถึงจุดที่มีความสุขแล้ว รักษาให้ได้ตลอด ถ้าได้ขนาดนี้มันต้องมีความสุข
คุณครูไม่ใหญ่
จากหนังสือง่ายที่สุดคือหยุดได้ เล่ม ๒
