เดินตามรอยเท้าคุณยายฯ
เดินตามรอยเท้าคุณยายฯ : ต้องเอาชีวิตเป็นเดิมพัน ต้องไม่ติดอะไรเลย เหมือนคุณยายฯ เมื่อหันหลังออกจากบ้านก็มุ่งหน้าแน่วแน่ไปวัดปากน้ำ เพื่อจะไปตามหาพ่อ ที่ดินก็ยกให้พระน้องชาย ทองหยองก็ยกให้น้องหมด เพราะว่าที่บ้านก็ถือว่าสะดวกสบายพอสมควร ในฐานะของชาวเกษตรกร ไม่มีหนี้สามารถอยู่ได้ด้วยตนเอง แต่เมื่อออกจากบ้านมาอยู่วัดปากน้ำ ท่านลำบากกว่าเรา ก็คือ ยายต้องยอมตนไปเป็นคนรับใช้ คนที่เป็นอิสรภาพ แต่ยอมตนเป็นคนรับใช้ เพื่อจะได้ไปศึกษาวิชชาธรรมกาย เพื่อไปตามหาพ่อ มันไม่ใช่เรื่องง่าย และเวลาท่านอยู่ที่ไหนก็เป็นที่รักและหวงแหนของที่นั่น ทั้งภายในก็ต้องเอาอย่างคุณยายฯ ท่านมีกิจวัตรปฏิบัติที่งดงาม ไม่เคยมีข้ออ้างข้อแม้ และเงื่อนไขกับหลวงปู่เลย เป็นที่รักเคารพของเพื่อนสหธรรมิกและผู้ประพฤติพรหมจรรย์ในโรงงานทำวิชชา มักน้อย สันโดษ ไม่คลุกคลี หนักในธรรมตลอด เป็นอยู่ด้วยตนเอง ไม่ว่าใครจะกล่าวร้ายหรือว่าร้ายท่าน ท่านก็จะเฉยๆ ซึ่งที่ท่านเล่าให้ฟังและหลวงพ่อก็เห็นเอง ท่านก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ เพราะฉะนั้นให้เดินตามรอยเท้ายายให้ดูแบบอย่างคุณยายฯ และจะได้ฝึกตัวเรา เรื่องหยาบ ๆ ต้องให้ลงตัว เพื่อจะได้ไม่มีการกระทบกระทั่งกัน เพราะการกระทบกระทั่งทำให้ใจฟุ้ง ขุ่นมัว เป็นอุปสรรคต่อการปฏิบัติธรรม จะทำให้ช้า เมื่อกระทบกระทั่งกัน จะต้องใช้เวลาในการเคลียร์ออกจากใจ กว่าจะสลัดไปได้ หยาบก็สุดเฉียบ คือ ทุกอย่างต้องลงตัว ต้องละทุกสิ่งเลย ปรับให้เข้ากัน ถ้าหยาบดีเดี๋ยวละเอียดก็จะดี มันจะไม่ฟุ้งจะเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน ลุยเลย ตั้งใจนั่งกันให้ดีนะลูกนะ หลับตาเลยลูกหลับตา
คุณครูไม่ใหญ่
จากหนังสือ ง่ายที่สุดคือหยุดได้ เล่ม ๒
