ฝึกให้ชำนาญ
ฝึกให้ชำนาญ : ให้เริ่มจากจุดที่สบายและจุดที่เราทำได้อย่างง่ายๆ ก่อน จากจุดที่ง่ายแล้วมันก็จะง่าย ๆ จนง่ายแสนง่าย ไม่มีวิธีการใดที่ดีไปกว่านี้ วิธีการใดที่เราทำแล้วง่าย ก็ให้ใช้วิธีการนั้น วิธีเดิมวิธีเดียว ฝึกให้ชำนาญ อย่าลุ้นนะลูกนะ ไม่อย่างนั้นมันจะเสียเวลา หลวงพ่ออยากให้ลูกทุกคนสมปรารถนา และสิ่งนี้ก็เป็นความหวังของลูกๆ ทุกคนด้วย แต่ลูกต้องให้ความร่วมมือกับหลวงพ่อ ให้วางใจเบาๆ สบายๆ ทำไปเรื่อย ๆ นะลูกนะ
ชัดเท่าลืมตาเห็น : เห็นองค์พระชัดเท่าลืมตาเห็นก่อน ที่ยังไม่เท่าเพราะความสุขยังไม่เต็มที่ ที่ความสุขยังไม่เต็มที่เพราะยังนิ่งไม่เต็มที่ ที่ยังนิ่งไม่เต็มที่เพราะยังปล่อยวางไม่หมด ยังมีความคิดปนอยู่ และถ้าประมาท ทำไม่เต็มที่ก็ไม่ได้ ต้องตรึกตลอดเวลา ทำซ้ำ ๆ ให้ชัดขึ้นเรื่อย ๆ ที่อย่างน้อยเราต้องชัดเท่ากับลืมตาเห็น เหมือนอยู่ในห้อง หรือขับรถ ถ้ากระจกมันเป็นฝ้าก็ต้องเช็ด ถ้ากระจกมัว เราวิ่งได้มั้ย ไม่งั้นจะมีที่ปัดน้ำฝนทำไม มันจำเป็นต้องชัด จะได้ไปถึงที่หมายอย่างปลอดภัย รถต้องหมั่นเช็ด ใจเหมือนกัน ต้องหมั่นเช็ด จะได้ชิ้ว ๆ อย่างข้างนอกเรามองเห็นชัดมันก็ไม่ได้มีความสุข แต่ก็ไม่มีความทุกข์อะไร แต่ข้างในมีความสุขมันต้องชัดมาคู่กัน ปาท่องโก๋ยังแยกกันได้ แต่นี่มันแยกไม่ได้
คุณครูไม่ใหญ่
จากหนังสือ ง่ายที่สุดคือหยุดได้ เล่ม ๒
