สรุปโอวาทการปฏิบัติธรรมที่ ๒๐
เคลื่อนภายใน : ทำพื้นฐานให้แน่นนะ ปรับพื้นฐานให้นิ่งแน่นให้สมบูรณ์เลย เพราะเราไม่ได้ไปนั่งแข่งกับใคร เพราะฉะนั้น หยุดแรกนี้สำคัญ ทำให้มันสมบูรณ์นะจ๊ะ ให้มันสมบูรณ์ ลูกอาจจะช้าไปสักนิดหนึ่ง ช่างมัน อย่าไปกังวล และเส้นทางแห่งความสุขนี้นะ ต้องมีความสุขตั้งแต่จุดเริ่มต้น ถ้าไม่มีความสุข ไม่ใช่ แม้ไม่ทุกข์ ที่เราคุ้นว่า อะทุกขะมะสุขะ นั้นนะ แปลว่ายังไม่ใช่ แต่เป็นจุดเริ่มต้นที่จะเข้าถึงความสุข มันก็ดีกว่าทุกข์ ตรงนี้เท่านั้นเองแล้วก็นำไปสู่ความสุขตลอดเส้นทางสายกลาง สุขตลอด และเพิ่มขึ้น จับหลักตรงนี้ให้ได้ ถ้ายังไม่สุข เราก็ต้องนิ่ง แล้วถ้าสมบูรณ์นี้มันจะเคลื่อนไปทั้งตัวนะ มันจะดูด ผัวะ ไปทั้งตัวอย่างนี้ มันไม่ได้มองห่าง ๆ คล้าย ๆ กับเรานั่งอยู่ในรถไปอย่างนี้ไง รู้เอง เพราะเคลื่อน เราก็รู้ ไม่เคลื่อน เราก็รู้ หรือมองห่างๆ เห็นสิ่งที่เคลื่อนอยู่ข้างหน้า เราก็เห็นอย่างนั้น เช่น เห็นจุด เห็นดวงเคลื่อนไปข้างหน้า เราก็ตามไปอย่างนั้น หรือเราเข้าไปในกลางดวง แต่ความรู้สึกว่า เคลื่อน...เรายังไม่มี มันเข้าแบบยังไม่หลุดจากหยาบ ลูกเข้าใจไหม นี่เหมือนเข้าไปเลยอย่างนี้ เข้าไปเลย เหมือนถอดเข้าไป อยู่ข้างในอีกมิติหนึ่งเป็นชั้น ๆ ๆ ต้องอย่างนี้ แต่ใหม่ ๆ มันก็ยังไม่ได้ ส่วนใหญ่ยังไม่ได้ จะได้แค่ความโล่ง โปร่ง เบา สบาย อย่างนี้ไปก่อน ในเบื้องต้น แล้วค่อย ๆ เพิ่มให้มันนิ่งแน่น รวมเป็นมวลแห่งความบริสุทธิ์ จึงจะเคลื่อนเกิดขึ้น กระแสแห่งความสุขที่เกิดขึ้นเป็นสัญญาณให้รู้ว่า ทำถูก
หยุดให้เป็น : ต้องนิ่งเบาๆ สบาย ๆ แตะใจเบา ๆ ความสุขที่เลย เชื่อมผังเก่าเท่านั้นเอง นิ่งในนิ่ง เบา ๆ สบาย ๆ ใจใส ๆ นิ่งๆนี่ ผังเก่ามันมี มันถูกบัง หลุดจากอารมณ์หยาบก็จะถึงจุดตรงนั้นสุขมากขึ้น ทำให้ถูกวิธี ลูกทั้งหมดเคยทำวิชชามาแล้วทั้งนั้นนะของเคยทำมาแล้ว แค่ทบทวนของเก่า หลุดจากอารมณ์หยาบไปก็ถึงเลย
“หยุดให้เป็น เย็นให้พอ
รอให้ได้ ง่ายนิดเดียว”
คุณครูไม่ใหญ่
จากหนังสือ ง่ายที่สุดคือหยุดได้ เล่ม ๑
