สรุปโอวาทการปฏิบัติธรรมที่ ๒๒
ใจไม่เย็น หรือโลเล : ต้องใจเย็นพอใจเย็นอย่างสม่ำเสมอนะ ไม่โลเล คือ เช้า...ใจเย็น แต่สายหงุดหงิดรอไม่ได้ คือ มันไม่เย็นอย่างสม่ำเสมอ สำคัญนะลูกนะ ที่พูดนี่ใจเย็นโลเลละ เช้าโอเค สายโอเค บ่าย อืม... เมื่อไรจะมาสักทีล่ะ เมื่อไรจะชัดสักที เมื่อไรจะใสสักที เมื่อไรจะสว่างสักที เมื่อไร ๆ ๆ นี่เขาเรียกว่า เราใจไม่เย็นหรือโลเล ต้องเย็นและรอได้จริงๆ ถ้าได้อย่างนี้นะ รอบนี้ก็ได้แล้ว แม้เห็นแว้บ ๆ ๆ สัมผัสความสุข บางช่วงยาว ถ้าทำเป็นแล้ว มันไม่ต้องนาน ใจเย็น รอได้อย่างสม่ำเสมอ รออย่างสุภาพ นิ่มนวล ไม่ใช่รอแบบฮึดฮัดอย่างนั้น ไม่ให้รออย่างนี้นะ
จุดเบาสบาย : สําคัญ คือ ความสุขของตัวเราสำคัญมาก ความบริสุทธิ์เพิ่มขึ้น จนเราสัมผัสได้ ส่วนภาพมันมีอยู่แล้ว ข้างในแสงสว่างก็มีอยู่แล้ว เพียงแต่เรานิ่งนิ่งจนกระทั่งมันแน่น จนไปถึงจุดเบาสบาย
จุดหมายอยู่ฐานที่ ๗ : นึกถึงบุญให้ชุ่มใจนะ เพราะบุญที่ทำกับพระเดชพระคุณหลวงปู่นี่ ไม่ใช่เรื่องเล็ก ๆ เป็นเรื่องสำคัญเลย เพราะเราต้องเชื่อมสายบุญกับท่าน วางใจของเราให้ใสบริสุทธิ์ ทิ้งทุกอย่าง วางทุกสิ่ง นิ่งอย่างเดียว เริ่มจากจุดที่สบาย สบายตรงไหน เอาตรงนั้นไปก่อน เรารู้ว่า จุดหมายของเราอยู่ที่กลางกายฐานที่ ๗ แต่ถ้าเราไปนึกตรงนั้นเลยทีเดียว ยังยากอยู่ เราก็เริ่มต้นจากตรงไหน ก็ได้ทั้ง ๗ ฐานที่เรามีความรู้สึกว่า สบาย คือ ไม่กังวลกับกลางกาย นิ่ง ๆ เบา ๆ สบาย ๆ
คุณครูไม่ใหญ่
จากหนังสือ ง่ายที่สุดคือหยุดได้ เล่ม ๑
คุณครูไม่ใหญ่
จากหนังสือ ง่ายที่สุดคือหยุดได้ เล่ม ๑
