นิทานจีน สอนลูกรัก
ตอน ต่างคนต่างอยู่
เศรษฐีผู้มั่งคั่งคนหนึ่งสงสัยนักว่าชาวนาผู้ยากจนคนนั้นไฉนจึงไม่เคยเข้ามาต้อนรับประจบประแจงเอาอกเอาใจตนเลย วันหนึ่งเศรษฐีเห็นชาวนาเดินผ่านหน้าบ้านของตนจึงเรียกชาวนาเข้ามาถามว่า
"ข้าเป็นเศรษฐีของอำเภอนี้ไฉนจึงไม่เคยเห็นเจ้ามาคอยต้อนรับเอาใจข้าเยี่ยงคนอื่นๆ เมืองนี้เลย"
ชาวนายากไร้ตอบว่า "ไฉนข้าจะต้องไปเอาอกเอาใจท่านด้วย ในเมื่อเงินที่ท่านมีอยู่มากมายนั้นก็เป็นเงินของท่าน ท่านไม่ได้แบ่งปันหยิบยื่นให้ข้านี่นา"
ครั้นชาวนากลับไปแล้ว เศรษฐีจึงสั่งให้คนรับใช้นำข้าวของเงินทองใส่หีบใหญ่ยกไปให้ชาวนาที่บ้าน หลังจากนั้นชาวนาก็ไม่ได้มาพินอบพิเทาเศรษฐีอยู่ดี เศรษฐีจึงให้คนไปถามว่า เพราะเหตุใดชาวนาก็ตอบว่าแบ่งเพียงเงินเศษเสี้ยวหนึ่งของสมบัติเท่านั้นก็ไม่มีประโยชน์อะไรที่เขาจะต้องไปคอยประจบสอพลอเศรษฐี
ต่อมาเศรษฐีจึงให้คนนำสมบัติครึ่งหนึ่งไปให้ชาวนา แต่ชาวนาก็ยังไม่ประจบประแจงเศรษฐี วันหนึ่งเศรษฐีออกไปเที่ยวนอกเมือง พวกชาวนาชาวไร่ที่นอกเมืองก็พากันมาต้อนรับประจบเอาใจท่านเศรษฐีเป็นการใหญ่ ยกเว้นชาวนาผู้ยากไร้คนนั้น เศรษฐีจึงเรียกชาวนามาถามว่าทำไมจึงไม่คอยมาต้อนรับเอาใจตนในเมื่อตนยกสมบัติให้ครึ่งหนึ่ง ชาวนาก็ตอบว่า
"ไฉนข้าจะต้องไปเอาใจท่านในเมื่อข้าก็มีเงินทองเท่าๆ กับท่านแล้ว"
หลังจากนั้นเศรษฐีจึงยกทรัพย์สินเงินทองของตนทั้งหมดให้กับชาวนาผู้ยากไร้และหยิ่งยโสไป
วันหนึ่งเศรษฐีเดินอยู่ในตลาด ทุกคนต่างก็ทักทายประจบประแจง ยกเว้นชาวนาผู้เดียวที่เมินเฉยไม่มีท่าทีสนใจเศรษฐี เศรษฐีจึงเข้าไปถามชาวนาว่า เหตุใดจึงไม่มาต้อนรับเอาอกเอาใจตน ชาวนาจึงตอบว่า
"ตอนนี้ข้ามีเงินมีทองร่ำรวยยิ่งกว่าท่าน ไฉนข้าจะต้องไปเอาใจท่านด้วยหรือเล่า"
