สรุปโอวาทการปฏิบัติธรรมที่ ๒๖๗
ฝึกทั้งลืมตา หรี่ตา หลับตา ให้ชัดใส แจ่ม ตลอดเวลา : ใครยังมีฟุ้งอยู่บ้าง ฟังโดยที่ไม่ได้ตั้งใจขึ้นมาเอง มีบ้างไหม (พระลูกชาย : พอดูดวงไป ก็มีภาพเกิดขึ้นมาเองโดยไม่ได้ตั้งใจ พอรู้ตัวก็ปึ๊บ กลับมาดูดวงใหม่ ใช้เวลาไม่นานครับ) เป็นฟุ้งที่ผ่านมาและก็ผ่านไปใช่ไหม โดยที่เราไม่ได้ตั้งใจให้ฟุ้งใช่ไหม? (พระลูกชาย: ครับ พอรู้ตัวปึ๊บก็กลับมาเลยครับ) ลูกต้องฝึกตรงนี้ เอาชนะให้ได้ ถ้านิ่งแน่นจริงๆ
จะไม่มีเลย ฟุ้งทั้งที่เราไม่ได้ตั้งใจ หรือตั้งใจก็ตาม ใจจะเกลี้ยงๆเข้าไปติดอยู่ข้างใน (พระลูกชาย: ผมเห็นเป็นภาพในอดีต ไม่ได้ตั้งใจให้มาเกิดขึ้นมาเองครับ เป็นภาพที่ผ่าน ๆ มาแล้ว ก็ไม่ได้ตั้งใจให้มาครับ) แล้วหยุดแบบกด ๆ หายหรือยัง? (พระลูกชายก็ยังมีบ้างครับ แต่ก็ดีขึ้นกว่าเมื่อก่อนครับ) ถ้ารู้ตัวเมื่อไรก็ให้ลืมตาเลย ให้หายไปเลยในตอนนั้น อย่าฝืนทำต่อ เดี๋ยวจะติดเป็นนิสัยจะแก้ยาก ลูกต้องฝึกตรงนี้ ต้องขวนขวาย เอาใจใส่ ใจต้องตั้งมั่นกว่านี้ ต้องฝึกให้ได้ ทั้งลืมตา หรี่ตา หลับตา ต้องให้ชัดใส แจ่ม ตลอดเวลา ต้องแปะติดเอาไว้ ถ้ารักที่จะศึกษาวิชชาธรรมกายจริงๆ ใจจะมุ่งเข้าไปสู่แต่ข้างใน จะไม่สนใจเรื่องภายนอกเพราะไม่ได้มีสาระแก่นสารอะไรเลย
อย่าไปคิดว่าเราเป็นตัวถ่วง : (พระลูกชาย: ของผม ถ้าเคลื่อนเข้าไปจะรู้สึกง่าย แต่ส่วนใหญ่ต้องคอย click ขึ้นมาจากตรงกลางดวงถึงขึ้นมาครับ) นิ่งๆ ตรงกลางจะเคลื่อนเข้าไปเอง ต้องฝึกตรงนี้ก่อน และก็อย่าไปคิดว่าเราเป็นตัวถ่วง ทั้งหมดเขาก็เชียร์เราอยู่อยากให้เราได้ เพราะถ้าไปคิดว่าเราเป็นตัวถ่วง เดี๋ยวจะไปเร่งโดยไม่รู้ตัว ทั้งหมดเขาเชียร์เราอยู่ แต่เราทำส่วนตัวของเรา เราทำของเรา ไม่เกี่ยวกับใคร เพราะเป็นเรื่องส่วนตัวของเรา คนอื่นเป็นแค่กองเชียร์เราอยู่ อยากให้เราได้
คุณครูไม่ใหญ่
จากหนังสือ ง่ายที่สุดคือหยุดได้ เล่ม ๓
