สรุปโอวาทการปฏิบัติธรรมที่ ๒๖๖
ช่างมัน : (พระลูกชาย: หลวงพ่อครับ ผมอยู่ในความสว่าง ๆ นิ่งๆ ไม่ไปไหน ไม่ก้าวหน้า ไม่รู้ว่าคืออะไรครับ) ก็นิ่งที่ปนความคิด สว่างขนาดนี้น่าจะมีอะไรมาให้ดูใช่ไหม แต่ก็ดีกว่ามืด ก็ให้ “ช่างมัน”
ตุ๊ย ๆ มั่วๆ ใช้เรียนวิชชาธรรมกายไม่ได้ : ค่อย ๆ ทำไปอย่างง่าย ๆ สบาย ๆ ต้องง่าย ไม่ง่าย....ไม่ใช่ ยาก....ไม่ใช่ คุมกลางให้ได้ ให้คลายจากความตั้งใจมาก ความฟุ้ง ปรับเข้าสู่สภาวะที่พอดี มันไม่มีทางเลือกอื่น ต้องทิ้งทุกอย่าง วางทุกสิ่ง ใจถึงจะเกลี้ยง ล่อนเข้าสู่ภายใน ไม่มีเครื่องเหนี่ยวรั้ง ทำสบาย ๆ นิ่งๆ นุ่ม ๆ เบา ๆ ให้นิ่งแน่น นิ่งในนิ่งเข้าไปเรื่อย ๆ
ลูกต้องฝึกให้แจ่มแจ้ง จะตุ้ย ๆ มั่ว ๆ มันใช้เรียนวิชชาธรรมกายไม่ได้ ต้องเป็นไปตามสูตร สุข บริสุทธิ์ นิ่งแน่น ชัด ใส สว่าง รู้แจ้งเห็นแจ้ง
ฝึกนอกรอบในรอบ ทำเหมือนไม่มีรอบ : ลูกทุกคนก็มีบารมีที่จะฝึกได้ อยู่ที่เอาใจใส่ ผังเดิมที่ทำได้ดี เหลือปัจจุบันต้องเอาใจใส่ผังเดิมที่ทำไว้ดีแล้ว จะได้มีโอกาสได้ช่องมาเชื่อมกับปัจจุบัน ต้องฝึกนอกรอบในรอบ ทำเหมือนไม่มีรอบ ฝึกหนักอย่างถูกหลักวิชชา ลูกต้องสอนตัวเองให้ได้ และที่สำคัญลูกกำลังอยู่ในวัยที่สดชื่น แข็งแรง สิ่งแวดล้อมสัปปายะขนาดนี้ หาที่ไหนได้ยาก ลูกต้องเอาใจใส่ตรงนี้ภารกิจกับกิจวัตรกิจกรรมให้ลงตัว ค่อย ๆ ทำไปอย่างง่าย ๆ ต้องง่าย ถ้าไม่ง่าย....ไม่ใช่ ยาก....ไม่ใช่ ต้องทำอย่างง่ายๆ ไม่ช้าหรอกลูก อย่าไปท้อ
คุณครูไม่ใหญ่
จากหนังสือ ง่ายที่สุดคือหยุดได้ เล่ม ๓
