ชีวิตในองค์กรจะสมบูรณ์...เมื่อใจหยุด
วันเวลาผ่านไปเร็ว อีกประเดี๋ยวเดียวก็จะออกพรรษาแล้ว สังขารร่างกายก็เสื่อมลงไปทุกวัน ให้รีบชิงช่วงเวลาที่สำคัญนี้ ตั้งใจนั่งธรรมะกันให้ละเอียด ให้ความละเอียดก้าวหน้าเพิ่มขึ้นในทุก ๆ วัน ให้ปล่อยวางในเรื่องราวที่ไม่เป็นสาระแก่นสาร เอาใจมาหยุดนิ่งอยู่ภายใน ให้ทำภารกิจกับจิตใจควบคู่กันไป มีความสุขกับการฝึกฝนใจเราให้หยุดนิ่ง เราต้องฝึกใจให้หยุดนิ่งจนสามารถวึ้ด...จึ๊ก! ไปที่กลางกายอย่างสบายๆ โดยเริ่มต้นจากจุดที่ง่าย จุดที่ชอบสำหรับเราก่อน ให้เริ่มต้นอย่างนี้ไปก่อน แต่เป้าหมายของเรา คือ ปล่อยใจเข้าไปสู่ในเส้นทางสายกลาง แล้วเราคุมเส้นทางสายกลางให้ได้ตลอด ให้ใส สะอาด บริสุทธิ์ ละเอียดขึ้นไปเรื่อยๆ มีองค์ประกอบครบ
อย่าเบื่อหน่ายในการศึกษา อย่าเบื่อหน่ายในการฝึกฝนตัวของเราเอง เพราะวัตถุประสงค์ของการเข้ามาสู่องค์กรนี้ เรามาเพื่อศึกษา ฝึกฝน สร้างบารมี เป็นแบบอย่างที่ดีของโลก ตลอดจนกระทั่งทำหน้าที่กัลยาณมิตร เพราะฉะนั้นเมื่อเรามีวัตถุประสงค์อย่างนี้แล้ว ทำให้ถูกวัตถุประสงค์เถิดนะ ทำให้ดีให้ได้
ส่วนเรื่องธรรมะละเอียดเป็นเป้าหมายชีวิตของลูก ๆ ทุกคน ที่มุ่งมากันก็เพื่อวัตถุประสงค์นี้ เราต้องทำให้บรรลุเป้าหมายให้ได้ อย่าลืมนะ ก่อนที่เราจะเข้ามาสู่เส้นทางนี้ เรามีทางเลือกที่จะไปในหลาย ๆ ทาง จะไปศึกษาเล่าเรียนต่อก็ดี จะไปครองเรือนก็ดี จะไปทํามาหากินอะไรต่าง ๆ ก็ดี เรามีโอกาส และโอกาสมากเสียด้วย
แต่เราพิจารณาด้วยปัญญาแล้วเห็นว่าไม่มีประโยชน์ แถมมีโทษเสียอีก จึงทิ้งสิ่งเหล่านั้นเข้ามาสู่สิ่งที่ดีงาม สิ่งที่ประเสริฐ สิ่งที่พระอริยเจ้าท่านสรรเสริญ สิ่งที่ผู้มีบุญในกาลก่อนทุกยุคทุกสมัยในประวัติศาสตร์ของมวลมนุษยชาติได้ทำกันมาก่อนแล้ว
ดังเช่นในสมัยพุทธกาลนั้น พระพุทธเจ้าของเราสมัยเป็นเจ้าชายสิทธัตถะมีความสมบูรณ์ไปด้วยกามสุข พรั่งพร้อมด้วยลาภ ยศสรรเสริญ อำนาจ วาสนา บริวาร ทุกอย่างเลย แต่ท่านพิจารณาดูแล้วมันไม่เกิดประโยชน์ มีโทษ ไม่ได้ให้ความเต็มเปี่ยมของชีวิต ท่านจึงสละละทิ้งสิ่งเหล่านั้น มุ่งเข้าสู่ภาวะอันประเสริฐ คือ ภาวะของนักบวช และเพื่อศึกษาวิชชาธรรมกาย ทำให้แจ้งซึ่งพระนิพพาน ขจัดกิเลสอาสวะให้หมดสิ้นไป เพราะเพศของนักบวชนั้น เป็นเพศที่มีโอกาสว่างจากภารกิจทั้งหลาย ปลอดกังวล เพราะฉะนั้นเป็นเพศที่เหมาะสมในการที่จะแสวงหาหนทางของพระนิพพาน ท่านจึงทำอย่างนั้น
ลูกทุกคนก็เช่นเดียวกัน ได้พิจารณาสิ่งเหล่านี้แล้ว จึงตัดสินใจอย่างแน่วแน่ เข้ามาสู่องค์กรนี้ เพื่อศึกษา เพื่อฝึกฝน เพื่อสร้างบารมี เมื่อเราตัดสินใจอย่างนี้แล้ว เข้ามาอยู่ในองค์กรนี้ วัตถุประสงค์หลักของเราเกี่ยวกับเรื่องการทำใจให้หยุดให้นิ่ง ให้เข้าถึงธรรม ให้ไปถึงที่สุดแห่งธรรม เราก็ควรจะทำให้ได้ อย่ามีข้อแม้ ข้ออ้าง เงื่อนไข ดูเบา ไม่เอาใจใส่ ขี้หลงขี้ลืมอะไรอย่างนั้น เป็นต้น เรามีชีวิตอยู่ในโลกนี้อย่างจำกัด เตือนตัวเองทุกวัน เรามีชีวิตอยู่ในโลกนี้อย่างจำกัด ชีวิตเป็นของแป๊ปเดียว เดี๋ยววันเดียวคืน เดี๋ยวก็หมดเวลาแล้ว
เพราะฉะนั้น....วันคืนที่ล่วงไปเราทำอะไรอยู่ให้หมั่นพิจารณาตัวของเราเองว่าคุณวิเศษของเราได้บังเกิดขึ้นหรือไม่ มีอยู่หรือไม่ ถ้าไม่มีก็ทำให้มี มีแล้วก็ทำให้เจริญรุ่งเรืองขึ้นไปเรื่อย ๆ ดังนั้นในทุกอิริยาบถ นั่ง นอน ยืน เดิน ขอให้หมั่นศึกษาฝึกฝน ทำใจหยุดใจนิ่ง ให้มีชั่วโมงหยุด ชั่วโมงนิ่ง ชั่วโมงเข้ากลางให้ได้มาก ๆ ถ้าทำได้อย่างนี้ ชีวิตของเราในการที่เข้ามาเป็นสมาชิกในองค์กรก็จะสมบูรณ์ขึ้น
คุณครูไม่ใหญ่
จากหนังสือ ง่ายที่สุดคือหยุดได้ เล่ม ๔
