สัมโมทนียกถา

บทที่ ๒๙
แม่น้ำไม่ดื่มกินน้ำของตัวเอง

             พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสว่า ธรรมทานเลิศกว่าทานทั้งปวง¹

             พระเดชพระคุณพระราชภาวนาวิสุทธิ์ หลวงพ่อธัมมชโย เคยให้โอวาทไว้ว่า ให้อะไรจะประเสริฐเท่ากับให้หนทางแห่งความสุขที่แท้จริงแก่ชาวโลกนั้นไม่มี ภิกษุทำหน้าที่ระดมธรรม ทานบดีทำหน้าที่ระดมทุน สองฝ่ายต่างเกื้อกูลซึ่งกันและกัน สันติสุขย่อมเกิดขึ้นแก่โลก

              ทรัพย์ของท่านทานบดีทั้งหลาย ที่ได้สละสร้างทานบารมีในวันนี้ เป็นทรัพย์ที่มีประโยชน์ต่อชาวโลกอย่างแท้จริง เหมือนแม่น้ำไม่ดื่มกินน้ำของตัวเอง แต่เป็นประโยชน์ต่อชาวโลก ให้ได้อาบได้ดื่มกิน ต้นไม้ที่มีผลไม้ ไม่กินผลไม้ของตนเอง แต่มีไว้เพื่อแจกจ่าย

             ทรัพย์ของท่านทานบดีทั้งหลาย จึงเป็นประโยชน์อย่างยิ่งแก่ตนเองและชาวโลก ต่างจากผู้ขาดกัลยาณมิตร ไม่พบแสงสว่างแห่งชีวิต มีความตระหนี่หวงแหน มีทรัพย์ก็ใช้จ่ายสนุกสนานเพลิดเพลิน ใช้ชีวิตหมดไปวันหนึ่งคืนหนึ่ง ทรัพย์ชนิดนั้น เรียกว่า ทรัพย์ทุรพลภาพ มีอยู่ก็หมือนไม่มี ไม่มีประโยชน์ต่อตนเองและผู้อื่น

¹พลสูตร มก.๓๗/๗๒๑, มจ. ๒๓/๔๓๙