วิชชาธรรมกายมีแต่คำว่า....ง่ายแสนง่าย
นั่งธรรมะจะต้องง่ายขึ้น ง่ายแสนง่าย ง่าย ๆ ๆ ขึ้น ส่วนการเรียนทางโลก ยิ่งเรียนยิ่งยาก เรียนปริญญาโท เรียนดอกเตอร์ ยิ่งเรียนยิ่งยากขึ้น แต่การศึกษาวิชชาธรรมกายยิ่งเรียนจะต้องยิ่งง่าย คือ จากยากไปหาง่าย
เรียนทางโลกเรียนจากง่ายไปหายาก ส่วนทางธรรมเรียนจากยากไปหาง่าย ง่ายๆ จนง่ายแสนง่าย ที่ว่าจากยากไปหาง่าย คือ หยุดแรกมันยาก พอหยุดแรกได้ก็จะง่าย แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะยากจนเกินไป ยากพอสู้ ถ้าสู้ก็ไม่ยากเลย แต่ทางโลกเริ่มเรียน ก ข ซึ่งง่าย พอจบดอกเตอร์ก็แก่เลย ยิ่งเรียน ยิ่งแก่ ส่วนทางธรรมยิ่งเรียน ยิ่งง่ายขึ้น ยิ่งเรียนยิ่งสาวขึ้น ยิ่งใสขึ้น ลูกต้องเข้าใจตรงนี้
ข้อสังเกตมีหลักการ คือ วันนี้เราทำได้ง่ายกว่าเมื่อวานหรือไม่ ถ้าง่ายกว่า แสดงว่า “ใช่” ถ้าวันนี้ทำได้ยากกว่าเมื่อวาน แสดงว่า“ไม่ใช่” ข้อสังเกตนี้ลูกต้องจำไว้ มันจะยากตอนแรก แล้วความยากจะลดลงไปเรื่อย ๆ คือ ถ้ายิ่งได้จะยิ่งง่าย ถ้าลูกหยุดใจจนเห็นดวงหรือองค์พระได้...ก็จะยิ่งง่าย
คุณครูไม่ใหญ่
จากหนังสือ ง่ายที่สุดคือหยุดได้ เล่มที่ ๖
