สร้างบารมี...ต้องเท่าเทียมกันทั้งทีม
เมื่อมาอยู่วัดแล้ว อย่าน้อยใจ อย่าท้อใจ อย่าแค้นเคืองใคร และอย่าวิตกกังวล ในแต่ละวันให้คิดแต่เพียงว่า....ทำอย่างไรเราจึงเข้าถึงวิชชาธรรมกาย ทำอย่างไรเราจะไปถึงที่สุดแห่งธรรม ทำอย่างไรจึงจะนำธรรมะเผยแผ่ไปทั่วโลก ให้คิดอย่างนี้เท่านั้น
วันหนึ่งคิดเท่านี้ก็ได้บุญมากแล้ว จำได้ไหม ๓ ข้อ ให้คิดทุกวันว่างานที่พวกเราทำเป็นงานใหญ่ หากให้เราทำตั้งแต่ตอนนี้แม้เราตายไปแล้วก็ยังทำได้ไม่หมด ทำคนเดียวก็ไม่ได้ ต้องทำเป็นทีมและทีมนั้นต้องเท่าเทียมกันทั้งทีม..ทั้งหยาบและละเอียด
การทำงานทางโลกเขาแก่งแย่งกันตลอด เพราะตำแหน่งมีตำแหน่งเดียว แม้ภายนอกยิ้มให้กันแต่ในใจมีแต่จะหักล้างกัน ส่วนงานของเราเป็นงานที่มีแต่การให้ต้องดำรงสถานะของเราไว้ คนมีบุญมิใช่วัดกันที่ความเป็นมหาเศรษฐี เป็นนายกรัฐมนตรี เป็นผู้นำของประเทศ เพราะนั่นเขากินบุญเก่าอยู่ยังห่างไกล ให้เราดูพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเป็นหลัก ท่านสมบูรณ์พรั่งพร้อมด้วยโลกียทรัพย์แต่ท่านก็สละทุกอย่างมาเพื่ออริยทรัพย์ ให้เราดูพระพุทธเจ้าเป็นแบบอย่าง และปฏิบัติตนตามแบบอย่างของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
ชีวิตทุกคนต้องเดินไปสู่เชิงตะกอนแน่นอน ยามที่เราเจ็บไข้ ร่างกายของเราก็จะอ่อนเพลีย จิตใจของเราก็จะอ่อนเพลียไปด้วย แต่จะมีอยู่ช่วงหนึ่งที่กระแสธารแห่งบุญจะไหลผ่านตัวเรา และภาพของการทำความดีก็จะปรากฏขึ้นมา และช่วงเวลานั้นใจจะมีพลังที่จะนำเราไปสู่ภพภูมิที่ดี และเมื่อถึงเวลาเราจะมาเกิดเป็นทีมกันใหม่
คุณครูไม่ใหญ่
จากหนังสือ ง่ายที่สุดคือหยุดได้ เล่มที่ ๖
