ทุกอนุวินาที....ให้ใจติดกลาง
ตั้งใจนั่งธรรมะกันให้ละเอียด พญามารพยายามดึงใจของเราให้ออกไปอยู่นอกตัวตลอดเวลา ให้ไปติดในคน สัตว์ และสิ่งของเพื่อทำให้ใจของเราไม่หยุดนิ่ง แม้แต่ตอนที่นั่งธรรมะ เราอยากจะนึกอย่างหนึ่ง แต่มันก็ทำให้เราไปเห็นอีกหลายอย่าง เช่นเรานึกอยากจะเห็นดวง แต่มันพาใจของเรา ณ ช่วงเวลานั้น ให้ไปเห็นอย่างอื่นมากมายเลย
เรานึกเรื่องเดียว คือ ดวงหรือองค์พระ แต่พญามารก็พาใจเราไปติดอีกหลายเรื่อง ทำให้ใจเราฟังไปในเรื่องราวต่าง ๆ ซึ่งก็เป็นเพราะว่า พญามารกลัวมนุษย์มาก กลัวมนุษย์ที่เข้าถึงธรรมกลัวกายมนุษย์หยาบที่แข็งแรง กลัวว่าสักวันหนึ่งลูกทุกคนจะเข้าถึงธรรมและมาศึกษาวิชชาธรรมกายกันได้ทั้งหมด เพราะฉะนั้นทุก ๆ อนุวินาทีของการเป็นมนุษย์นี้ยิ่งใหญ่กว่าการเป็นเทวดาเสียอีก เพราะเทวดาอยู่บนสวรรค์นั่งเฉย ๆ เสวยผลบุญ แต่การเกิดเป็นมนุษย์ ทุกๆ อนุวินาทีนั้นมีคุณค่ากว่าการเป็นเทวดา ถ้าเราเอาทุก ๆ อนุวินาทีนั้นมาฝึกใจให้หยุดนิ่ง ให้ติดกลาง ให้เป็นมหาติด ทุกอนุวินาทีจึงมีความสำคัญมาก เพราะฉะนั้นพญามารกลัวมากจึงได้ทำให้เราฟังไปติดโน่นติดนี่ เมื่อลูกเข้าใจแบบนี้แล้วต้องตั้งใจนั่งธรรมะกันให้ดี เอาใจมาติดที่ศูนย์กลางกายให้ได้ตลอดเวลา
คุณครูไม่ใหญ่
จากหนังสือ ง่ายที่สุดคือหยุดได้ เล่มที่ ๖
