บทที่ ๔๐
บุญเอาติดตัวไปได้
ครั้งหนึ่งในสมัยพุทธกาล เทวดาได้ทูลถามพระสัมมาสัมพุทธเจ้าว่า “อะไรหนอเป็นมิตรของคนเดินทาง อะไรหนอเป็นมิตรในเรือนของตน อะไรหนอเป็นมิตรติดตามไปในภพหน้า”
พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสตอบเทวดานั้นว่า พวกเกวียนพวกโคต่างเป็นมิตรของคนเดินทาง มารดาเป็นมิตรในเรือนของตน บุญที่ตนทำเป็นมิตรติดตามไปในภพหน้า1
คุณยายอาจารย์มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง เคยสอนไว้ว่า บุญเอาติดตัวไปได้ มีน้อยทำน้อย ทำบ่อยๆ ก็มากเอง เหมือนเก็บเงินใส่กระปุก ถึงจะมี
สมบัติพันล้าน ถ้าไม่ได้ทำบุญ เวลาตายก็เอาติดตัวไปไม่ได้ ยังไม่ใช่ของเรา
ถ้าเราทำบุญ สมบัติก็เป็นของเรา ติดตัวเรา
ข้ามภพข้ามชาติ ทำบุญไม่สูญเปล่า
สมบัติของเรา ถ้าไม่ได้ทำบุญ เราตายไปก่อน คนอยู่ข้างหลังก็เป็นคนใช้สมบัตินั้น หรือไม่ก็ถมแผ่นดิน2
ท่านทานบดีทั้งหลาย ขอให้ปลื้มใจเถิดว่า บุญที่ทุกท่านได้กระทำในวันนี้ ย่อมไม่สูญหายไปไหน บุญนี้ย่อมเป็นมิตรติดตามไปในภพเบื้องหน้า
1มิตตสูตร มก. ๒๔/๒๗๔, มจ. ๑๕/๖๘
2คําสอนยาย ๑๓ พฤศจิกายน ๒๕๓๒
