บทที่ ๔๑
ยึดบุญเป็นใหญ่
ท่านทานบดีทั้งหลาย หากเราย้อนเวลาไปในอดีต ๑๐๐ ปี บุคคลในยุคนั้นต่างก็ละจากโลกนี้ไปแล้ว เช่นเดียวกันอีก ๑๐๐ ปี ข้างหน้า ในโลกนี้ไม่มีพวกเราทั้งหลาย ไม่มีสิ่งใดที่จะนำติดตัวไป เว้นแต่บุญและบาป
พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสว่า “บุคคลพึงนำความตระหนี่ออกไปเสีย จึงข่มความตระหนี่ซึ่งเป็นมลทิน แล้วพึงให้ทาน เพราะบุญทั้งหลายเป็นที่พึ่งของสัตว์ในโลกหน้า1”
คุณยายอาจารย์มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง เคยสอนไว้ว่า
“กว่าจะได้เกิดมาเป็นคนน่ะ ยากนะ เกิดมาแล้วก็ให้ทำบุญเยอะๆ มีมากก็ทำมาก มีน้อยก็ทำน้อย ทำตามกำลัง อย่าให้เดือดร้อน จะยังไงยายก็ทำบุญ ไม่ทำไม่ได้......ยายทำบุญมาก
ขนาดที่ว่า นั่งธรรมะทำวิชชาปัดลูกระเบิดได้ แล้วก็สร้างวัดได้ สำเร็จ... ยายยึดบุญเป็นใหญ่ ยายรักบุญ รักบุญมากที่สุด เพราะบุญช่วยยายได้ คนยังมีกิเลส เดี๋ยวก็ดีบ้าง เดี๋ยวก็ร้ายบ้าง ยายยึดบุญของยายเป็นที่พึ่ง”
1อันนสูตร มก. ๒๔/๒๔๓, มจ. ๑๕/๕๙
2คําสอนยาย ๗ พฤศจิกายน ๒๕๒๓, ๒๖ มกราคม ๒๕๓๔
