ดูไปเรื่อยๆ ไม่ต้องคิดอะไร คือ “หยุดใจ”
ทำให้มันสบายๆ หยุดนิ่งอย่างเบาๆ ในกลางกาย
ตรงตำแหน่งที่เรามีความรู้สึกว่าตรงนี้มีความมั่นใจว่า ศูนย์กลางกาย
มีอะไรให้ดู เราก็ดูไปเรื่อยๆ อย่างสบายๆ ไม่ต้องคิดอะไรทั้งสิ้น
คือ
ฝึกความไม่คิด ไม่มีคำถามอะไรทั้งนั้นในใจ ไม่ต้องเอ๊ะๆ อ๊ะๆ อะไร
ดูมันเฉยๆ เพื่อฝึกให้หยุดนิ่งเฉยกับความไม่คิด และก็อารมณ์เย็นๆ
สักแต่ว่า.. จำคำนี้ “สักแต่ว่า” นะลูกเอ๋ย
จะเปิดเผย สิ่งล้ำค่า ให้ลูกเห็น
เห็นความมืด ติดตา อย่าลำเค็ญ
สักแต่ว่า ฉันเห็น ก็เป็นพอ
นิ่งเบาๆ ต่อไป ใจนิ่งนิ่ง
เดี๋ยวก็ปิ๊ง ใสแจ๋ว จนร้องอ๋อ
เพิ่งเข้าใจ “สักแต่ว่า” วันนี้นอ
ช่วยบอกต่อ “สักแต่ว่า” ค่าล้ำจริง
ดูไปเรื่อยๆ แบบดูหนัง
เหมือนเราซื้อตั๋วดูภาพยนตร์ในโรงหนัง
เราก็ไม่รู้เรื่องว่ามันจะดำเนินไปอย่างไร
เราก็ดูเท่าที่มีให้ดู แล้วก็ติดตามเรื่องราวไปเรื่อยๆ
ไม่ช้าก็จบเรื่อง ได้รับความบันเทิงใจ
เพราะฉะนั้น ฟังแล้วก็จำ จำแล้วก็ทำ จะง่าย
ไม่ชัดเจนก็ไม่เป็นไร ดูไปเรื่อยๆ
ไม่ชัดเจนก็ไม่เป็นไร
ก็ดูไปเฉยๆ ดูไปเรื่อยๆ ให้หยุดให้นิ่ง
แต่อย่าฟุ้ง อย่าไปเผลอ แต่ถ้าเผลอไปแล้วก็ดึงกลับมาใหม่
ให้นิ่ง เบาๆ สบายๆ ใจเย็นๆ ให้มีความสุขทุกรอบ
ความสุขรอบนี้ จะได้เป็นกำลังใจสำหรับรอบต่อไปที่เราจะนั่ง มันจะได้ส่งต่อๆ ไป
เราจะได้นั่งมีความสุขตลอดเส้นทางเลย
ให้มันนิ่งๆ สบายๆ เดี๋ยวก็ชัดขึ้นมา
ดูด้วยใจ ไม่ใช่ดูด้วยตา
ลูกนัยน์ตาเราอยู่ในระดับองศาเดิม
ไม่ต้องเหลือบตาลงต่ำไปดู
ให้ทำเหมือนเราแอบๆ มองดูดวง ดูองค์พระนิดๆ เหมือนไม่ได้ตั้งใจดู
นี่คือ วิธีดูเข้าไปในกลางกายอย่างถูกวิธี
ถ้าเหลือบตาลงไปดู ก็เท่ากับกดลูกนัยน์ตา อย่างนี้ผิดวิธี
จะทำให้ปวดตา ปวดกระบอกตา เมื่อย ตึง นั่งไม่มีความสุข
