ให้โอกาสตัวเอง...ไปถึงจุดแห่งความละเอียด
หลวงพ่อตั้งความหวังเอาไว้ว่า ต้องการทหารกองทัพธรรมทำวิชชาละเอียดให้ได้ ๑๐๐ รูป ตั้งแต่ปี พ.ศ. ๒๕๓๕ เรื่อยมา ที่จริงก็ผ่านมาหลายปีแล้ว แต่ว่าที่เด่นชัดเมื่องานหยาบเริ่มชะลอตัวลง หลวงพ่อคิดว่า “ถึงเวลาที่เราจะต้องประชุมทำวิชชากันแล้ว” ไม่ว่าจะมีกี่คนเราก็จะทำกันไป เริ่มทำกันไปก่อน แล้วก็จะมีมากันเรื่อย ๆ ถ้าช้ากว่านี้ ก็จะช้าไปแล้วสำหรับสังขารของหลวงพ่อเพราะเขาก็ทำผังสำเร็จมาเหมือนกัน ให้แก่ ให้เจ็บ ให้ตาย เพราะฉะนั้นต้องตั้งใจสู้กันไปให้ถึงที่สุด อย่าให้อะไรเล็ก ๆ น้อย ๆ มาเป็นอุปสรรคขัดขวางต่อมโนปณิธานที่เราตั้งใจเอาไว้ หลวงพ่อใช้คำว่าเล็ก ๆ น้อย ๆ เพราะว่าเล็ก ๆ น้อย ๆ จริง ๆ เมื่อเทียบกับงานใหญ่ที่เรากำลังทำอยู่ นี่แค่นิด ๆ หน่อย ๆ เท่านั้น
ขอให้สู้ต่อไปหลวงพ่อปรารถนาให้มีพระเถระหมุนเวียนขึ้นมาปฏิบัติธรรม เพราะว่าอายุก็มากขึ้นแล้ว และเราก็เหนื่อยกันมามากแล้ว ถึงเวลาที่เราจะต้องให้โอกาสแก่ตัวเราเองที่จะทำความละเอียดให้ไปถึงจุดแห่งความละเอียด สมกับชื่อวัดของเราว่า “วัดพระธรรมกาย” และก็อย่างที่ตั้งใจจะศึกษาวิชชาธรรมกาย จึงต้องเอาให้ได้ ควรจะจัดตารางเวลางาน และถ่ายทอดสอนงานให้กับรุ่นถัด ๆ มาเป็นคลื่นลูกใหม่ ได้เรียนรู้งานอย่างเป็นระบบ
โดยมีวัตถุประสงค์หลักที่สำคัญ คือ ต้องการขึ้นมาทำความละเอียดเพื่อให้เข้าถึงวิชชาธรรมกาย และอย่างน้อยก็มาพักกาย พักใจ ให้ร่างกายแข็งแรง จิตใจเบิกบาน สดชื่น แล้วก็กลับลงไปปฏิบัติภารกิจ หรือถ้าหากว่ามีความละเอียดมากเข้า ๆ จนถึงในระดับที่สามารถที่จะทำวิชชาได้ก็อยู่กันไป และถ่ายทอดงานหยาบให้รุ่นถัดไปให้คลื่นลูกใหม่ไป ดังนั้นควรจะหมุนเวียนกันมาอย่างนี้เพื่อจะได้เข้าสู่งานที่แท้จริงของเรา
เห็นลูก ๆ สมาชิกเขตในสวดธรรมจักรและเวียนประทักษิณแล้วก็ปลื้ม พระเดชพระคุณหลวงปู่พระผู้ปราบมาร ท่านเป็นบุคคลอัศจรรย์ ท่านสละชีวิต “ไม่ได้ตายเถอะ” จนท่านบรรลุธรรม และท่านก็นำความรู้มาถ่ายทอดให้แก่ชาวโลกว่าพระธรรมกายมีอยู่ภายในตัว จนไปถึงการค้นคว้าวิชชาปราบมาร วันนั้นจะมีใครบ้างที่สละชีวิตเพื่อให้เข้าถึงธรรมก็มีเพียงหนึ่งเดียว ถ้าไม่มีท่านในวันนั้นเราก็ไม่มีทางรู้ว่าในตัวเรามีพระธรรมกาย นอกจากท่านจะบอกให้เราทราบว่าในตัวเรามีพระธรรมกายภายในแล้ววิธีการปฏิบัติด้วยว่าจะเข้าถึงได้อย่างไร และเมื่อปฏิบัติแล้ว จะเป็นอย่างไร จนสามารถไปเรียนรู้ความจริงของชีวิตได้ เราต้องมาร่วมกันบูชาธรรมท่าน ถ้าเขตในให้ความสำคัญแล้วเขตนอกก็จะให้ความสำคัญตาม แต่ให้ตั้งแถวให้เรียงความสูงต่ำด้วย เป็นการจัดระเบียบของใจผ่านการจัดแถว
คุณครูไม่ใหญ่
จากหนังสือ ง่ายที่สุดคือหยุดได้ เล่มที่ ๖
