ไม่มีข้อแม้ ข้ออ้าง และเงื่อนไขในการเข้าถึงธรรม
ประสบการณ์ภายในของลูก ๆ ทุกคน จะเป็นสิ่งที่นำมาซึ่งความปีติยินดีของหลวงพ่อ และยามใดที่เกิดความท้อใจ เกียจคร้านในการประพฤติปฏิบัติธรรม ก็ขอให้นึกถึงภาพนี้ ภาพที่พวกเราอยู่ร่วมกัน จิตใจของเราสงบอย่างไร มีบรรยากาศแบบใดให้นึกถึงภาพอย่างนี้ จะทำให้เรามีกำลังใจ ไม่เกียจคร้านในการปฏิบัติธรรม
เราต้องไม่ประมาท และให้เพิ่มชั่วโมงหยุด ชั่วโมงนิ่ง ชั่วโมงกลาง เอาไว้ให้มาก ๆ แล้วประสบการณ์ภายในก็จะดีขึ้น และดีขึ้นไปเรื่อย ๆ อย่ามีข้อแม้ อย่ามีข้ออ้าง อย่ามีเงื่อนไข ที่ทำให้เราไม่มีเวลาในการปฏิบัติธรรม ทำให้เราไม่มีเวลาหยุดนิ่งเข้ากลางการมีข้อแม้ การมีข้ออ้าง การมีเงื่อนไข ไม่เป็นประโยชน์ต่อการเข้าถึงวิชชาธรรมกาย ดังนั้นลูก ๆ ทุกคนจะต้องไม่มีสามอย่างนี้นะ “ข้อแม้ ข้ออ้าง และเงื่อนไข” เพราะว่าถ้าเราตั้งข้อแม้ ข้ออ้างและเงื่อนไข เราก็จะมีเหตุให้เลี่ยงการปฏิบัติธรรมอยู่ตลอดเวลา ซึ่งเป็นไปด้วยอำนาจกิเลสของพญามารที่เข้าไปบังคับเอาไว้ ให้เราเกิดความรู้สึกชนิดนั้น
คนเราแม้ป่วยก็นั่งปฏิบัติธรรมได้ แม้มีภารกิจมากเพียงใดก็ตาม ก็สามารถแสวงหาชั่วโมงหยุด ชั่วโมงนิ่ง ชั่วโมงกลางได้ หลวงพ่อได้พบคนมาหลายประเภท ตั้งแต่ป่วยเล็กน้อย ป่วยปานกลาง ป่วยจนใกล้จะตาย ตั้งแต่มีภารกิจน้อย ภารกิจมากปานกลางกระทั่งมีภารกิจมาก แต่ท่านเหล่านั้นก็ยังสามารถที่จะปฏิบัติธรรมได้ เพราะการปฏิบัติธรรมนั้นเป็นงานทางใจ
ชั่วโมงหยุด ชั่วโมงนิ่ง ชั่วโมงกลาง นี้เป็นงานทางใจ ซึ่งเราสามารถทำควบคู่กันไปได้กับภารกิจประจำวันที่เรามีอยู่ เพราะฉะนั้นอย่าให้สิ่งเหล่านี้เป็นเงื่อนไข เป็นข้ออ้างที่จะทำให้เรามีชั่วโมงหยุด ชั่วโมงนิ่ง ชั่วโมงกลางได้น้อย เพราะการมีชั่วโมงหยุด ชั่วโมงนิ่ง ชั่วโมงกลางน้อย เท่ากับเรายึดเวลาที่จะเข้าถึงวิชชาธรรมกายออกไปอีกเป็นเดือน เป็นอีกหลาย ๆ เดือน เป็นปี หรืออีกหลาย ๆ ปี เราจะมีชีวิตอยู่ในโลกนี้ไม่นานเท่าไร เดี๋ยวก็วัน เดี๋ยวก็คืน เดี๋ยวก็หมดเวลาแล้ว เดี๋ยวเราก็แก่ เดี๋ยวร่างกายก็เสื่อมลงไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งใช้ไม่ไหว และตายไปในที่สุด ประเดี๋ยวเดียวเท่านั้นที่เราจะอยู่ในโลกใบนี้ ดังนั้นอย่ามีข้อแม้ ข้ออ้าง และเงื่อนไขนะ
คุณครูไม่ใหญ่
จากหนังสือ ง่ายที่สุดคือหยุดได้ เล่มที่ ๖
