บทที่ ๕๘
บุญเก่า บุญใหม่
พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสว่า “ชนเหล่าใดมีจิตผ่องใส ให้อาหารด้วยศรัทธา อาหารนั้น ย่อมพะนอเขาทั้งในโลกนี้และโลกหน้า เพราะเหตุนั้น บุคลพึงนำความตระหนี่ออกไปเสีย จึงข่มความตระหนี่ ซึ่งเป็นมลทินแล้วให้ทาน เพราะบุญทั้งหลาย เป็นที่พึ่งของเหล่าสัตว์ในโลกหน้า1 "
คุณยายอาจารย์มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง เคยสอนไว้ว่า “ยายสงสารทั้งคนจนคนรวย คนรวยทำบุญเก่าไว้ดี จึงมีสมบัติ ถ้าเราไม่ชวนเขาทำบุญ บุญเก่าเขาก็จะหมด ภพชาติต่อไปก็จะจนและลําบาก
คนจนเพราะบุญเก่าทำมาน้อย ถ้าเราไม่ชวนเขาทำบุญ ภพชาติต่อไปก็จะจนยิ่งกว่านี้อีก2”
“เอาบุญไปเยอะๆ นะ เดี๋ยวชาติหน้าเกิดมาเจอยาย ยายจะจำได้ว่า เจ้าคนนี้ ตอนนั้นยายให้มันมาเอาบุญ มันไม่เอา ตอนนี้บุญมันนิดเดียว ตามเขาไม่ทัน
ตอนนี้เราไม่เห็นหรอกว่า เราทำแล้วได้อะไรไปพอตายไปถึงไปเห็นว่า เรามีบุญมีบาปมาน้อยเพียงไร
กายหยาบๆ นี้มองไม่เห็นของละเอียด จึงไม่รู้ว่าบุญบาปมีจริง แต่พอตายแล้ว หลุดออกจากกายหยาบ ทีนี้ละถึงเห็นดวงบุญ ดวงบาปตัวเองว่า มีมากน้อยแค่ไหน3”
1อันนสูตร มก. ๒๔/๒๔๓, มจ. ๒๕/๕๙
2คําสอนยาย ๕ พฤศจิกายน ๒๕๒๒
3คําสอนยาย ๕ เมษายน ๒๕๒๔
