บทที่ ๕๙
บุญ...ธาตุดึงดูดสมบัติ
ท่านทานบดีทั้งหลาย ธรรมดาสมบัติทั้งหลายนั้นย่อมจะเกิดขึ้นมาพร้อมกับความตระหนี่ ความตระหนี่ย่อมครอบงำใจอยู่ตลอดเวลา ตราบเท่าที่สมบัตินั้นยังมีอยู่ และความตระหนี่นี่เอง ที่จะเป็นตัวผลักดันสมบัติอันจะพึงบังเกิดขึ้นออกไป
เมื่อใดที่ได้สละทรัพย์ออกทำทาน เมื่อนั้นความตระหนี่ย่อมหลุดออกจากใจ บุญย่อมเกิดขึ้น ยังจิตให้ผ่องใส เบิกบาน บุญนี้เองจะเป็นตัวดึงดูดให้ทรัพย์สมบัติทั้งหลายมาสู่ตัวเรา ดังที่พระเดชพระคุณพระราชภาวนาวิสุทธิ์ (หลวงพ่อธัมมชโย) เคยให้โอวาทไว้ว่า “หวงคือไล่ ให้คือเรียก”
พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทรงเห็นถึงเหตุนี้แล้ว จึงทรงสอนให้ละความตระหนี่ด้วยการนําสมบัติออกทําทาน
วันนี้ท่านทานบดีทั้งหลาย ได้สละทรัพย์ อันเป็นเครื่องหล่อเลี้ยงชีวิต เพื่อถวายเป็นสังฆทาน แต่พระภิกษุสงฆ์หมู่ใหญ่ บุญกุศลอันเป็นธาตุดึงดูดสมบัติ ย่อมเกิดขึ้นแก่ท่านทานบดีทั้งหลายและบุญนี้ เมื่อสั่งสมมากเข้า ย่อมเป็นเหตุให้ได้มนุษยสมบัติ ทิพยสมบัติ และนิพพานสมบัติ.
