จะปล่อยวางทุกอย่างได้...ต้องเห็นภัยในวัฏสงสาร
ลูกจะรู้แจ้งแทงตลอดได้ ก็ต้องฝึกให้ใจบริสุทธิ์หลุดพ้นจากเครื่องกั้นจิต คือ นิวรณ์ ๕ ใจจึงจะหยุดนิ่ง การจะหลุดจากนิวรณ์ ๕ จนใจหยุดนิ่งได้ก็ต้อง “ทิ้งทุกอย่าง วางทุกสิ่ง นิ่งอย่างเดียว” และการที่จะทิ้งทุกอย่าง วางทุกสิ่งได้ ก็ต้องเห็นภัยในวัฏสงสาร เมื่อเราเห็นโทษเห็นภัยในวัฏสงสาร ใจก็จะไม่ติดอะไรเลย ใจจะเกลี้ยง ๆ
ชาวโลกเขาเห็นดีเห็นงามในวัฏสงสารเพราะใจไปติดเรื่องที่ไม่เป็นสาระแก่นสาร แต่ของเราต้องตรงกันข้าม แทนที่จะเห็นดี เห็นงาม ต้องมาเห็นโทษเห็นภัยนะ ลูกต้องมองให้เห็นโทษเห็นภัยในวัฏสงสารจริงๆ ใจจะได้มุ่งแต่ทำความละเอียด มองเห็นให้ตลอดทีเดียว ม้วนเดียวจบ เพราะฉะนั้นต้องสอนตัวเอง เพราะเราจะอยู่กับตัวเราเองมากที่สุด ๒๔ ชั่วโมง ไม่มีใครอยู่กับเราตลอดแม้อยู่ตามลำพัง เราก็อยู่กับตัวเอง ให้ทิ้งทุกอย่าง วางทุกสิ่งจริง ๆ อย่าไปสนใจสิ่งที่ไม่เป็นสาระแก่นสาร เรื่องกะโหลกกะลา ให้หยุดในหยุด นิ่งในนิ่งไปเรื่อย ๆ และในการนั่งธรรมะ จะไปเร่งไปกังวลหรือตั้งใจมากจนเกินไปก็ไม่ได้ มันผิดวิธี!! ให้ทำอย่างสบาย ๆ ทำให้ถูกหลักวิชชา
คุณครูไม่ใหญ่
จากหนังสือ ง่ายที่สุดคือหยุดได้ เล่มที่ ๖
