บทที่ ๖๗
ผู้ไม่สะดุ้งกลัวต่อความตาย
ครั้งหนึ่งในสมัยพุทธกาล พราหมณ์ชานุโสณี ได้กราบทูลความเห็นของตนต่อพระบรมศาสดาว่า สัตว์ทั้งหลายมีความตายเป็นธรรมดา1 ผู้ที่ไม่สะดุ้งกลัวต่อความตายนั้นไม่มี
พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสตอบว่า มีทั้งผู้ที่สะดุ้งกลัวและไม่สะดุ้งกลัวต่อความตาย
ผู้ที่ไม่สะดุ้งกลัวต่อความตายที่จะมาถึง เพราะเป็นผู้ไม่ทุกข์ร้อนกับบาปอกุศล เพราะได้ประกอบกุศลกรรมไว้ดีแล้ว
พระเดชพระคุณพระราชภาวนาวิสุทธิ์ หลวงพ่อธัมมชโย เคยให้โอวาทไว้ว่า ศาสตร์ทุกศาสตร์ที่เรียนมาในโลกนี้ ช่วยอะไรเราไม่ได้เลย แม้ยามที่เราอยู่บนเตียงผู้ป่วย แต่บุญบารมีที่สั่งสมโดยไม่มีข้อแม้ ข้ออ้าง และเงื่อนไข สามารถช่วยเราได้
แม้ต้องถอดกายไปตอนนี้ ก็ไม่หวาดหวั่นต่อมรณภัย เพราะเรารู้ว่า มีกายใหม่ที่สวยสดงดงาม มีสถานที่ที่งดงามรอเราอยู่
1อภยสูตร มก. ๓๕/๒๔๕, มจ. ๒๑/๒๖๑
