หยาบกับละเอียดต้องควบคู่กันไป
ให้ทำธรรมะควบคู่กับงานหยาบไปด้วย เพราะถ้ารอให้งานหยาบเสร็จ แล้วค่อยมาปฏิบัติธรรม เราอาจจะซี้ก่อน! เหมือนเวลาเราทานก๋วยเตี๋ยวก็ต้องหายใจไปด้วย ไม่ใช่ทานก๋วยเตี๋ยวเสร็จแล้วค่อยมาหายใจ ถ้าเรารองานหยาบเสร็จ เดี๋ยวเราจะชี้ก่อนที่จะได้ปฏิบัติธรรมกัน
เพราะเราเข้ามาสู่องค์กรเพื่อจะมาปฏิบัติธรรมหาพระธรรมกายในตัว เพื่อศึกษาวิชชาธรรมกาย เราจึงมาอยู่ตรงนี้ เราทุกคนต้องหวนไปทบทวนมโนปณิธานดั้งเดิมก่อนเข้ามาสู่องค์กรว่า “ไม่ใช่เราไม่มีทางไป จะไปใช้ชีวิตทางโลกก็สามารถทำได้ แต่เราเลือกมาทางนี้”
ตอนนี้ถึงเวลาแล้ว....ถ้าอายุมากขึ้น ความแข็งแรงจะลดลง จะมารอให้งานหยาบเสร็จแล้วค่อยทำงานละเอียดน่ะหรือ? เราต้องทำควบคู่กันไปในจังหวะที่ยังแข็งแรงอยู่ เป็นบุญลาภอันประเสริฐที่จะได้ช่วยกันประคับประคองให้ไปสู่เป้าหมายที่เราเข้ามาสู่องค์กร ถ้าหากองค์กรเราใจหยุดได้ ใจสบายได้ มีความสุขจากการปฏิบัติธรรม การกระทบกระทั่งนั้นจะสูญพันธุ์ไปเลย จะทำภารกิจกันอย่างมีความสุขสนุกสนาน บุญบันเทิง “ข้างนอกเคลื่อนไหว แต่ข้างในหยุดนิ่ง” ได้อย่างสมบูรณ์
พอทุกคนในองค์กรมีความสุขจากผลของการปฏิบัติธรรม ก็จะมีความยิ้มแย้มเบิกบาน ถ้าใครเห็นหมู่คณะเรา ก็จะเกิดคำถามว่า “ทำไมสมาชิกในองค์กรจึงดูเบิกบานเหมือนชาวสวรรค์” ก็อยากจะมาอยู่ด้วย อยากทำบุญด้วย ซึ่งจะเป็นองค์กรต้นแบบเลย เมื่อทุกคนมีความสุข คำว่า “สวรรค์บนดิน” ไม่ใช่คำหรู ๆ แต่มีให้ดูจริง ๆ แล้วจะเป็นแรงบันดาลใจที่จะขยายไปสู่องค์กรอื่น การ Change The World ก็จะเกิดขึ้น
คุณครูไม่ใหญ่
จากหนังสือ ง่ายที่สุดคือหยุดได้ เล่มที่ ๔
