พระธรรมกายเป็นของจริง...เข้าถึงได้ด้วยคนจริง
ให้ฝึกฝนใจของเราให้หยุดนิ่ง จนสามารถปล่อยใจของเราเข้าไปสู่ภายในได้ให้ฝึกจนติดเป็นนิสัย เพราะนี่คือชีวิตของนักบวชไม่ว่าจะเป็นพระเป็นเณร เป็นอุบาสกอุบาสิกาก็ตาม ต้องหมั่นเติมความบริสุทธิ์เอาไว้ อย่าให้สิ่งที่เป็นข้าศึกต่อความบริสุทธิ์บังเกิดขึ้น ก่อตัวขึ้นทีละเล็กทีละน้อยไปเรื่อย ๆ เพราะหากเราไม่ได้ทำสมาธิภาวนา ชีวิตนักบวชของเราก็ไร้ค่า แม้เป็นพระ เป็นเณร เป็นอุบาสกอุบาสิกา ก็เหมือนกับไม่ได้เป็น
การทำสมาธิภาวนานั้นเป็นจุดรวมของความบริสุทธิ์อย่างสำคัญเลยทีเดียว เพราะจะทำให้ใจเราผ่องแผ้วเข้าไปถึงพระธรรมกายภายในตัว ไปสู่เส้นทางอายตนนิพพาน เพราะฉะนั้นหลวงพ่อจึงอยากให้ลูกทุกองค์มีใจเป็นนักบวชที่สมบูรณ์ มีเป้าหมาย มีอุดมการณ์อยู่ในใจของเรา อย่าสักแต่ว่าบวชไปอย่างนั้น บวชแล้วต้องมีเป้าหมาย โดยเฉพาะในใจลึก ๆ คือ ต้องตั้งใจที่จะเข้าให้ถึงพระธรรมกาย และมาศึกษาวิชชาธรรมกายให้ได้ คิดอย่างนี้ให้ได้ทุกวัน แล้วหมั่นฝึกฝนอบรมใจของเราให้หยุดให้นิ่ง ฝึกทุกวันอย่าได้เว้นเลยแม้แต่เพียงวันเดียว
ใจของเรามีดวงเดียว สิ่งที่จะเข้ามาในใจของเราก็เข้ามาได้แค่ทีละอย่าง เราต้องนึกดูว่าจะนำอะไรที่มีคุณค่ามากที่สุดเข้ามาไว้ในใจของเรา ซึ่งสิ่งที่เหมาะที่สุดก็คือ พระธรรมกายภายใน ให้มีอยู่ในใจของเราตลอดเวลา แล้วก็ตั้งใจให้มั่นว่า เราจะบวชอุทิศชีวิต ทิ้งชีวิตไปเลย เป็นเพศบรรพชิตก็ตายในผ้าเหลืองอย่างนี้ไม่สิกขาลาเพศ ตั้งใจอย่างนี้ให้ได้ตลอด บุญกุศลจะได้เกิดขึ้นทุกวันทุกคืนทั้งแก่ตัวเรา แก่โยมพ่อ โยมแม่ หมู่ญาติ และสาธุชนทั้งหลายที่สนับสนุนเรามา
เมื่อลูกทุกคนได้สละทิ้งทุกสิ่งมาเป็นนักบวชแล้ว ก็ต้องตั้งใจทำชีวิตนักบวชของเราให้สมบูรณ์ ไม่ว่าจะคิด พูด หรือทำอะไรก็ตาม ต้องทำแบบนักบวช ต้องเข้าถึงที่พึ่งภายในให้ได้ เมื่อเข้าถึงที่พึ่งภายในได้แล้ว เราจะนั่ง นอน ยืน เดิน ก็เป็นสุขตลอดเวลา แล้วเราจะเป็นที่พึ่งของชาวโลกได้ เพราะฉะนั้น....เมื่อเราได้ทิ้งทุกสิ่งมาแล้ว ก็ต้องตั้งใจปฏิบัติให้จริง ของจริงนั้นมีจริง แต่คนจริงเท่านั้นจะเข้าถึงของจริงได้นะลูก
คุณครูไม่ใหญ่
จากหนังสือ ง่ายที่สุดคือหยุดได้ เล่มที่ ๔
