บทที่ ๙๐
ผ้าชุดสุดท้าย
พระภิกษุสามเณรดำรงชีวิตอยู่ได้ต้องอาศัยปัจจัย ๔ เป็นเครื่องหล่อเลี้ยงชีวิต
ผ้าไตรจีวรเป็นเครื่องป้องกันความน่าละอาย ปกป้องความร้อน ความหนาว ปกป้องแมลงและสัตว์มีพิษ ทั้งยังเป็นองค์ประกอบสำคัญ ที่ทำให้ผู้บวชสําเร็จความเป็นพระภิกษุตามพระธรรมวินัย
ตราบที่ผ้าไตรจีวรยังห่อหุ้มกาย ย่อมเป็นเครื่องเตือนสติให้พระภิกษุสามเณร ระลึกถึงความเป็นสมณะ เป็นสาวกของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เป็นสัญลักษณ์ของการดำรงอยู่ของพระพุทธศาสนา และการบำเพ็ญบุญกุศลของสาธุชนทั้งหลาย เป็นแบบอย่างการดำเนินชีวิตอันสูงสุด เป็นผ้าชุดสุดท้ายก่อนหลุดพ้นจากวัฏสงสาร
ผู้ถวายผ้าไตรจีวรจึงได้ชื่อว่า เป็นผู้ให้อายุแก่พระพุทธศาสนา ย่อมเป็นผู้มีอายุยืน มีวรรณะงดงาม เป็นที่ตั้งแห่งความศรัทธาเลื่อมใสของมหาชน และย่อมเกิดอยู่แต่ในร่มเงาของพระพุทธศาสนา
ที่สุดแห่งอานิสงส์ของการถวายผ้าไตรจีวร ถ้าเป็นชายย่อมได้ประทานการบวชแบบเอหิภิกขุอุปสัมปทาจากพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
ถ้าเป็นหญิง หากมิได้ออกบวช ย่อมได้เครื่องประดับอันเลิศชื่อว่า มหาลดาปสาธน์ เป็นเครื่องประดับของมหาเศรษฐีผู้ใจบุญ ค้ำจุนพระพุทธศาสนา เช่นเดียวกับมหาอุบาสิกาวิสาขา ผู้เป็นเลิศในการถวายทาน.
