อร่อยตลอด ๒๔ ชั่วโมง
เมื่อเข้าถึงพระธรรมกาย จะรู้จักและเข้าใจกับคำว่า "รสแห่งธรรมชนะรสทั้งปวง” นั้นเป็นอย่างไร และมีรสชาติอย่างไร เพราะรสอย่างอื่น ไม่ว่าจะเป็น...เปรี้ยว หวาน มัน หรือเค็มนั้น...เรายังสามารถที่จะรับรู้ได้ด้วยลิ้น แต่รสแห่งธรรมต้องรับรู้ด้วยใจ และจะรับรู้ได้ก็ต่อเมื่อใจหยุด
เมื่อใจเราหยุดนิ่งแล้ว ไม่ว่าเราจะนั่ง นอน ยืน เดิน หรือ...จะคิด พูด ทำอะไรก็ตาม เราจะเกิดความพึงพอใจอยู่ตลอดเวลา (หรือพูดง่าย ๆ ว่า...เราจะอร่อยตลอด ๒๔ ชั่วโมงทั้งกลางวันและกลางคืน)
ไม่เหมือนกับรสเปรี้ยว หวาน มัน เค็มที่เมื่อเกิดขึ้น ตั้งอยู่ แล้วก็ดับไป (คือ...พอเลยลำคอไปแล้วเราก็ลืม) แต่รสแห่งธรรมนี้ไม่มีลืม และทำให้เกิดความพึงพอใจในระดับที่พระมหากัปปินะถึงขั้นรำพึงออกมาว่า “สุขจริงหนอ” เลยทีเดียว เพราะฉะนั้น รสแห่งธรรมจึงชนะรสทั้งปวง
When we attain the Dhammakaya within, we will know and understand the sentence: "The taste of Dhamma surpasses all other tastes." We will know what Dhamma tastes like. Other tastes whether sweet, sour, creamy, or salty can be sensed by our tongues. However, the taste of Dhamma must be perceived by our minds and only when our minds stop.
When our minds completely stop, whatever we are doing whether sitting, lying down, standing, walking, thinking, speaking, or taking any action, we will be satisfied at all times. (In a simple statement, we are delighted day and night, 24 hours.)
This is not the same as the other tastes such as sour, sweet, creamy, or salty that are first sensed, then linger a bit, and finally disappear. (As soon as the food with those tastes passes down our throat, soon afterward we forget them.) But, the taste of Dhamma is never forgotten. It creates a satisfying feeling so great that Phra Mahakappina uttered "so happy." Therefore, the taste of Dhamma triumphs over all other tastes.
