กว่าจะรู้ว่าพ่อรัก

ฝึกให้ลูกเคารพกัน ตามลำดับอาวุโส

 'ที่ไหนขาดความเคารพ ที่นั่นจะมีแต่ความแตกแยก'

      อาตมาเป็นน้องชายคนสุดท้องมีพี่สาว ๒ คน เมื่อเรียนชั้นประถมมักทะเลาะเบาะแว้งกับพี่สาวเป็นประจำ

        เวลาโยมพ่อกลับจากทํางานมาเห็น  ท่านไม่เคยสอบถามว่าทะเลาะกันเรื่องอะไร ใครผิดใครถูก แต่ท่านจะชี้หน้าให้อาตมาไปหักไม้เรียวแล้วมายืนกอดอกให้พี่สาวตีก่อน ในฐานะที่ไม่เคารพกันตามลำดับอาวุโส ถ้าครั้งใดก่อเรื่องกับพี่สาวไว้มาก เขาก็ตีไม่ยั้งต่อหน้าพ่อนี่แหละ ซึ่งเป็นวิธีที่เขาเรียกกันในครอบครัวว่า 'ตีเบิกความ' จากนั้นท่านจึงจะชักไซ้ไล่เลียงว่า ทะเลาะกันเรื่องอะไร

        ถ้าสอบสวนแล้ว ปรากฏว่าอาตมาผิดที่ไปอาละวาดพี่เขาก่อน โยมพ่อก็จะตีเอง โดยมีพี่สาวยืนยิ้มเยาะอยู่ข้างๆ ด้วย อย่างนี้แหละมันเจ็บแสนเจ็บ แต่ถ้าพี่เขาเป็นฝ่ายผิด ท่านก็จะตีพี่เอง เราเป็นน้องไม่เคยมีโอกาสตีกลับคืนเลย

       เพราะเหตุที่ ไม่ว่าเราจะเป็นฝ่ายถูกหรือฝ่ายผิดก็จะต้องถูกตีเบิกความก่อน ดังนั้นจึงไม่อยากมีเรื่องกับพี่ๆ เขาอีก เพราะมันไม่คุ้ม มีแต่ขาดทุน และการที่ถูกบังคับให้ เรียกคำนำหน้าว่า 'พี่' เสมอ ทำให้เกิดความเคารพกันตามลำดับอาวุโส ครั้นเติบโตขึ้นไม่ว่าจะไปที่ไหนหรือถูกเหตุการณ์บีบคั้นอย่างไร ก็ทนได้ ไม่เดือดร้อนอะไร