เรื่องที่ ๓
สามเณรช่วยชีวิตมด ต่ออายุตนเอง
จะเล่านิทานให้ฟัง เรื่อง ความมีน้ำใจ มีสามเณรน้อยอยู่กับพระอาจารย์ เป็นเกจิอาจารย์นั่งสมาธิเก่งมาก ท่านมองเห็นอนาคต อาจารย์อยู่กับสามเณร ๒ รูปในวัดป่า หลวงพ่อท่านรักสามเณรน้อยมาก รักเหมือนลูกชาย
วันหนึ่งท่านนั่งสมาธิ ลืมตาแล้วจะร้องไห้ เพราะมีนิมิตเห็นว่าเณรน้อยต้องมรณภาพภายใน ๘ วัน ท่านจึงเรียกเณรน้อยมา
“เณรน้อย เตรียมเก็บบริขารอยากให้เณรน้อยกลับไปเยี่ยมบ้าน ไม่ได้กลับไปเยี่ยม โยมพ่อ โยมแม่ มานานแล้วไม่ใช่หรือ?” หลวงพ่อรีบสั่งสามเณร
“ได้ครับผม ดีแล้วครับ ผมกำลังคิดถึงบ้านอยู่เหมือนกัน” เณรน้อยกราบขอบพระคุณหลวงพ่อ แล้วรีบไปเก็บบริขาร ตื่นเต้นอยากจะกลับบ้าน กลับไปเยี่ยมบ้าน กราบหลวงพ่อเรียบร้อย ก็รีบออกเดินทางไป
หลวงพ่อท่านมองลูกศิษย์เดินออกไป คิดว่าคงเป็นครั้งสุดท้ายที่จะเห็นเณรน้อยที่น่ารักองค์นี้
ข้างฝ่ายเณรน้อย ออกจากวัดหลวงพ่อก็เดินลงไปจากยอดเขา ค่อยๆ เดินลงไป เหนื่อยเหมือนกัน ไปนั่งพักอยู่ที่ริมลำธาร เห็นมดเต็มรัง อยู่ไม่ห่างจากริมน้ำ เณรนั่งดูมดอยู่ในรัง เยอะแยะเลย มันน่ารักดี แต่เณรก็สังเกตเห็นว่าระดับนํ้ากําลังเริ่มสูงขึ้น
ช่วงนี้ฝนตกทุกวัน นึกขึ้นมา โอ้ ตายแล้ว ถ้าฝนตกวันนี้ น้ำก็จะท่วมรังมดแน่นอนมดจะตาย เณรนึกสงสาร เณรน้อยก็เลยถอดผ้าจีวรออกจะได้ไม่เปรอะเปื้อน แล้วก็จัดการเอาขี้ดินเหนียวมาปั้นมาก่อเป็นกำแพงกั้นน้ำ หวังไม่ให้น้ำท่วมรังมด ไม่อยากให้มดตายพอทำเสร็จ เณรก็ออกเดินทางกลับบ้าน
ฝ่ายหลวงพ่ออยู่ที่วัดก็ปลงตกแล้ว สงสัยหลวงพ่อต้องอยู่องค์เดียวต่อไป ไม่มีลูกศิษย์ลูกหา เพราะเณรน้อยคงจะเสียชีวิตตามที่หลวงพ่อเห็นในนิมิต หนึ่งอาทิตย์ผ่านไปหลวงพ่ออยู่ที่กุฏิได้ยินเสียงสามเณรเดินทางเข้ามา หลวงพ่อประหลาดใจมาก ตกใจว่าที่ผ่านมาไม่เคยพลาด นิมิตของหลวงพ่อแม่นเสมอ เห็นเณรน้อยเดินมา หลวงพ่อจะแสดงความรู้สึกหรือแสดงอารมณ์ก็คงไม่เหมาะ
หลวงพ่อจึงยิ้มนิดๆ ด้วยความเมตตา และถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบปกติ
“เณรน้อยไปไหนมาบ้าง? เล่าให้หลวงพ่อฟังหน่อย”
“ครับ หลวงพ่อ ผมกลับไปบ้านครับผม ไปเยี่ยม โยมพ่อ โยมแม่ ใช้เวลาพอสมควร ผมคิดถึงหลวงพ่อครับ ผมเลยรีบกลับมาจะได้มาดูแลหลวงพ่อ” เณรน้อยตอบด้วยน้ำเสียงที่เปี่ยมไปด้วยความรักความเคารพในหลวงพ่อ
“อืม ดีแล้ว ไปต้มน้ำร้อนซะ หลวงพ่อจะเข้าไปนั่งสมาธิ”
หลวงพ่อขยับทำท่าเตรียมจะเข้าไปนั่งสมาธิ แต่ก็หันออกมาถามสามเณร
“เณรน้อย ตอนที่ไปเยี่ยมบ้าน ได้แวะไปที่ไหนบ้างไหม?
“ผม ผมไม่ได้ไปที่ไหนครับ กลับบ้านเยี่ยม โยมพ่อ โยมแม่ อย่างเดียว แต่ตอนเดินทางออกไป มีแวะพักเหนื่อย มีไปนั่งพักอยู่ริมลำธารครับ สักพักหนึ่ง แล้วก็ได้ช่วยชีวิตมดด้วยครับผม”
“อ้อ อย่างนั้นหรือ ถ้าอย่างนั้น รู้ไว้นะ ถ้าเณรน้อยไม่ได้ช่วยชีวิตมด เณรน้อยก็คงตายไปแล้ว เณรน้อยได้ต่ออายุของตัวเองอีกนาน เพราะได้ช่วยชีวิตของมด” หลวงพ่อเมตตาอธิบายให้สามเณรฟัง
เห็นไหม แค่เมตตามด ไม่ต้องพูดถึงเมตตาคน เณรน้อยเมตตามดหนึ่งรัง เณรน้อยต่ออายุตัวเองได้ ความเมตตาเป็นเรื่องอัศจรรย์ เป็นเรื่องมีพลังมาก
