เรื่องของโอโม กล่องที่ 1: เรื่องก่อนเกิด
ที่บ้านพักรถไฟจังหวัดพิษณุโลก บ้านพักเรือนแถวไม้ ชุดหนึ่งประมาณ 10 ห้อง ห้องแรกด้านหนึ่งเป็นครอบครัวลุงไล้ ภรรยาคือน้าเปล่ง ส่วนห้องแรกอีกด้านหนึ่งเป็นครอบครัวพ่อสุนทร ภรรยาคือแม่ประยูร ทั้งสองแม่ตั้งครรภ์พร้อมกันในปี พ.ศ.2505
คืนหนึ่งน้าเปล่งฝันว่ามีแม่ชี จูงเด็กมา 2คน หญิงคนชายคน น้าเปล่งรับเด็กหญิงไว้ ส่วนเด็กชายสุดท้ายแม่ประยูรรับไว้ พอวันที่ 14 ตุลาคม เวลา18.00 น. น้าเปล่งก็คลอดลูกสาวออกมาให้ชื่อตามท้องเรื่องว่า "นก" แม่ประยูรคิดว่าวันรุ่งขึ้นจะไปเยี่ยมที่โรงพยาบาล แล้วก็ได้ไปจริงๆคือไปคลอดลูกชายเวลา 6.00 น.ของวันจันทร์ที่ 15 ตุลาคม ให้ชื่อตามท้องเรื่องว่า "โอโม" เคยถามแม่ว่าทำไมเราถึงชื่อ"โอโม " แม่เล่าว่าพี่สาวของเรา(ซึ่งลืมถามว่าคนไหนเพราะมีพี่สาว 2 คน) เห็นตัวเราขาว เลยเรียก"โอโม" เหมือนสมัยนี้ที่พอเสื้อใครขาวๆ ก็จะเรียก"ขาวโอโม" นี่ชื่อเรามันยี่ห้อฝงซักฟอกชัดๆ ซึ่งสมัยนั้นผงซักฟอกยี่ห้อนี้ก็เป็นที่นิยมพอสมควร แล้วก็หายไปสักพัก แล้วกลับมาใหม่เมื่อไม่กี่ปีมานี้ คนรุ่นใหม่ๆอาจจะคิดว่าเพิ่งมี
สมัยเด็กๆเวลาแม่ๆเอาเด็กมาเล่นกัน แม่ๆเคยถามว่าโมมาเกิดกับใครก็จะตอบว่ามากับนก ส่วนถามนกมาเกิดกับใครก็จะตอบว่ามากับโม ครอบครัวของเราสนิทกันมากแม้จะย้ายมาที่อุตรดิตถ์ก็ย้ายมาด้วยกัน ลูกๆก็จะสนิทกันทุกรุ่น พี่ๆรุ่นใหญ่ พี่ๆรุ่นกลาง ก็เรียน โรงเรียนชาย โรงเรียนหญิงด้วยกัน ส่วนเราน้องเล็กสุดท้องก็สนิทกันระดับประถม เรียนโรงเรียนเทศบาลด้วยกัน โดยได้เรียนห้องเดียวกันกับนกมาตลอดตั้งแต่ชั้น ป.1ถึงชั้น ป.7 แล้วชั้นเด็กเล็กก็น่าจะเรียนด้วยกัน เพราะมีห้องเดียว
