ทันโลกทันธรรม 1

.....คนเราอยากมีอนาคตกันทั้งนั้น ยิ่งถ้าเป็นอนาคตอันสดใสยิ่งต้องรีบไขว่คว้า มาใส่ตัวอย่างรวดเร็วโดยเฉพาะอย่างยิ่งสิทธิพิเศษของคำว่าอนาคต สำหรับตัวเราผมเชื่อได้ว่า ไม่มีใครวาดหวัง หรือวาดฝันอนาคตที่ผิดพลาดให้กับตัวเองอย่างแน่นอน หรือถ้ามีขึ้นมาจริงๆ ผมว่าคนคนนั้นต้องเข้าข่ายผิดปกติด้านความคิดเข้าแล้วล่ะครับ

.....แต่ถึงจะรักและต้องการอนาคตกันมากแค่ไหนก็ตาม คนเราส่วนใหญ่มักชอบใส่ใจอดีตเสียมากกว่าอนาคตที่ใฝ่ฝัน หรือบางคนซ้ำร้ายชอบมองข้ามปัจจุบันไปเสียดื้อๆ ไม่สนใจใยดีปัจจุบันเท่าไหร่นัก บางรายเอาแต่เรียกร้องหาอดีตเพื่อที่จะแก้ไขในส่วนที่ผิดพลาด ถ้าคุณกำลังประสบกับคนที่มีปัญหาด้านความคิดประเภทนี่ใกล้ๆ ตัวคุณ โปรดเป็นกระจกส่องเงาภาพในปัจจุบันแก่เขา ให้เขาเริ่มต้นและทำภาพในปัจจุบันให้สดใสสวยงามจะดีกว่า ชีวิตของเขาน่าจะมีความสุขขึ้นอีกตั้งก่ายกอง นอกจากนี้อนาคตที่เคยวาดฝันไว้อาจไม่ใช่แค่ฝันลมๆ แล้งๆ อีกต่อไปก็ได้ใครจะรู้

.....ผมขอยกตัวอย่างความแปลกของมนุษย์เกี่ยวกับเรื่องนี้แบบง่ายๆ แล้วกันครับ อย่างคนที่แต่งงานแล้ว หลายคนคงอยากกลับไปยืนที่เดิมและก็แน่นอนล่ะครับ ที่หลายคู่ก็ต้องประสบกับความสุขความสำเร็จดีมีอนาคตที่สดใสกันไปแล้วอันนี้ไม่ต้องพูดถึง แต่สำหรับคู่ที่อยู่กันแล้วยิ่งนานวันความเข้าใจชักยิ่งลดน้อยลงอันนี้น่าห่วงมากกว่า

.....ความคิดความฝันของคนแต่ละคนมีโอกาสได้รับความสมหวังเท่าๆ กันครับ แต่ที่เกิดการผิดพลาดขึ้นนั้นล้วนแล้วแต่มองข้ามขั้นตอนที่สำคัญไปก็เท่านั้นเองเช่น อยากมีอนาคตที่สดใสแต่มองข้ามความเป็นตัวตนที่แท้จริงในปัจจุบัน ครั้นผ่านเลยช่วงสำคัญของชีวิตก็อยากที่จะกลับไปแก้ไข และตัดสินใจใหม่เพื่อป้องกันการผิดพลาดที่เกิดขึ้น ถ้าเป็นอย่างนี้คำปลอบใจที่ได้รับมาอย่างสม่ำเสมอก็คือ “มันสายเกินไปแล้ว” .....สำหรับคนที่ยังเป็นโสดลองทบทวนความโชคดีของตัวเอง เปรียบเทียบกับชีวิตที่แสนระทมของชีวิตคู่ที่ล้มเหลวใกล้ๆ ตัวคุณดูบ้าง คุณจะเข้าใจถึงความโชคดีที่มีอยู่เพิ่มมากขึ้น ไม่ต้องกังวลกับความรู้สึกของใครที่ไม่ใช่ญาติและผู้มีพระคุณ ไม่ต้องเสียใจกับความผิดพลาดของผู้อื่นที่มีเราเป็นฝ่ายที่มอบแต่ความหวังดีไปให้

.....ถ้าคุณยังไม่ตัดสินใจเลือกใคร ลองมองเข้าไปในบ้าน คุณพ่อ คุณแม่ ท่านยังอยู่กับคุณหรือไม่ ถ้ายังอยู่ จงมอบความรัก ความห่วงหาอาทรณ์ ความสุขในทุกรูปแบบให้แก่ท่านเถอะครับ ผมกำลังอยากให้คุณเริ่มต้นความสุขในปัจจุบันและอนาคตที่แช่มชื่น ผมว่าดีกว่าที่คุณจะมานั่งโหยหาว่า คนที่เคยรักคุณมาก และคุณก็รักท่านไม่น้อยนั้น ไม่อยู่ให้คุณได้มอบความรักความปรารถนาดีอย่างสุดหัวใจเสียแล้ว…มันอาจจะสายเกินไปก็ได้นะครับ