ทันโลกทันธรรม 1

.....นานปีดีดัก จิตรกรเอกคู่หนึ่งแข่งขันประกวดฝีมือกัน ว่าใครยิ่งใหญ่กว่า ออตโต วาดภาพองุ่นได้เหมือนจริง จนนกบินลงมาจิก ฝูงชนฮือฮาว่าเก่งเหลือหลาย ออตโตหันไปยิ้มหยิ่งๆ กับ ฟรานซิส แล้วก็ท้าทายให้เปิดผ้าม่านที่ขึงบังภาพของเขาออกเสียที ให้ได้รู้ฝีมือกันจะจะว่าใครแน่กว่าใคร ว่าแล้วก็เอื้อมมือไปเปิดม่าน อุ๊ยตาย เปิดไม่ได้ เพราะม่านนั้นมิใช่ผืนผ้า หากเป็นสีละเลงบนแผ่นภาพฝีมือฟรานซิสที่วาดรูปผ้าม่านนั่นเอง

.....ดั่งนี้ ออตโต จึงยอมรับว่าฝ่ายตรงข้ามมีฝีมือเหนือกว่า เพราะว่าเขานั้นหลอกได้เพียงวิหคนกกา ทว่าคู่แข่งหลอกคนขนาดเขาได้สนิทว่ามีแผ่นผ้าขึงบังกรอบรูป

.....หนูแก้วฟังเรื่องอภิมหาอมตะของสองจิตรกรผู้ยิ่งใหญ่ชาวโรมันนี่แล้ว ก็อยากจะหัวเราะออกมาดังๆ ภาพของหนูแก้วนั้น อย่าว่าแต่จะหลอกคนหลอกนกเลย พอหนูแก้ววาดภาพคนเสร็จ คนในภาพลุกขึ้นมาขอบคุณเธอ แล้วเดินออกจากภาพไปเสียด้วยซ้ำ หนูแก้วต้องคอยวิ่งไล่จับคนในภาพกลับคืนมาอยู่บ่อยๆ

.....หนูแก้วเป็นจิตรกรที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลกเคยมีมา เฝ้ารอนแรมไปเรียนศิลปะไกลถึงประเทศอิตาลี อัจฉริยะอย่างหนูแก้ว จึงยิ่งมีชื่อเสียงขึ้นไปใหญ่
หนูแก้ววาดรูปไก่ชนได้เหนือชั้นกว่าอาจารย์สุชาติ วงษ์ทอง ไก่ชนอาจารย์สุชาติแค่มองดูเหมือนไก่ฟัดกัน แต่ไก่ชนของหนูแก้ว ชนกันจนขนหลุดเกลื่อนกระจายสตูดิโอ

.....ภาพพระพุทธรูปของอาจารย์เฉลิมชัย โฆษิตพิพัฒน์ ที่งดงามจนต้องประมูลขายกันเป็นตารางนิ้ว มาพบภาพพระพุทธรูปของหนูแก้วต้องชิดซ้าย ด้วยว่าพระพุทธรูปของหนูแก้วสอนสมาธิได้อีกต่างหาก

.....“ ฉันเป็นแค่จิตรกรธรรมดา ” หนูแก้วถ่อมตน “ ฉันอาจจะทิ้งพู่กันแล้วไปจับปากกาแทน ก็ด้าย..ม่ายฉันอาจแปลเรื่อง แผ่นดินนี้เราจอง ได้ดังกว่าท่านเทศภักดิ์ นิยมเหตุ ม่ายฉันอาจเขียนเรื่องขบขันประชดประชันสังคมได้ดีกว่าทั่นดำรงค์ อารีกุล หรืออาจเขียนนิยายชีวิตดุเดือดให้ดังกว่า หัตถาครองภิภพ ของ…”

.....“ ตื่นเถอะลูก!..” แม่เขย่าตัวหนูแก้วเบาๆ เธองัวเงียลืมตาขึ้นมา โธ่! ที่แท้ก็ฝันไป หลับทั้งพู่กันอยู่ในมือ สงสัยจะเครียดเรื่องสอบมากไปหน่อย เธอเล่าความฝันให้แม่ฟัง อยากเป็นคนดังอย่างคนอื่นบ้าง แม่หัวเราะขำๆ “ เป็นตัวหนูเองนี่แหละลูก สิ่งที่คนธรรมดาเคยทำได้ คนเท่านั้นที่ทำได้ เขาก็มีสองมือเหมือนหนูนี่แหละ ต่างกันแค่หัวใจที่มุ่งมั่น และมีความสุขกับงานที่ทำ ไม่ใช่ได้มาเพราะความเครียดจ๊ะ ” หนูแก้วยิ้มออกมาได้ เธอเห็นด้วย นึกถึงภาพเขียนชื่อดังทั้งหลาย ไม่เคยมีใครได้ภาพสวยงามเพราะความเครียดเลยสักคน.

.....ที่แท้เคล็ดลับความสำเร็จ.. อยู่ที่จรดใจใส ใจสบาย ลงบนปลายพู่กันนี่เอง...