ทัศนะพระเถระ

.....(ต่อจากตอนที่๖ ฉบับวันเสาร์ที่ ๘ กุมภาพันธ์ ๒๕๔๖)…. ประการนี้ คือภาระกิจเร่งด่วน ที่พระเดชพระคุณท่านได้กล่าวคือ

.....ฝึกฝนบุคลากร ฝึกฝนพระ ฝึกฝนเณร ให้มีความรู้มีความสามารถ ให้มีดีนอก ให้มีดีในให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้ ไม่ต้องกลัวว่าจะมากเกินไป ยิ่งได้มากยิ่งดี แล้วก็ส่งกระจายไปตามวัดต่างๆ ที่ขาดแคลน

.....ในการฝึกฝนนั้น อย่าลืมฝึกฝนให้พระเณรเรามีความเสียสละด้วย แม้ว่าเราจะฝึกฝนให้เธอมีความรู้ มีความสามารถ เก่งกาจ อาจหาญอย่างไร ทุกสิ่งทุกอย่างของเธอดีหมดและมีหมด แต่เธอไม่เป็นนักเสียสละเลย

.....เมื่อจะส่งเธอไปอยู่ที่อื่น เธอก็จะไม่ยอมไป ให้ไปอยู่ตามวัดบ้านนอก ตาม ชนบทตามชายแดนที่อัตคัดขาดแคลน ไม่เป็นปฏิรูปเทส เธอก็จะไม่ยอมไป เพราะฉะนั้น อย่าลืมสร้างจิตสำนึกในความเสียสละให้เกิดขึ้นก่อน

.....ถ้าเธอมีจิตสำนึกในความเสียสละได้แล้ว เมื่อมีดีนอกดีในเธอก็จะยินยอมไป และถ้าหากว่าไปแล้วเธอก็จะสามารถพลิกสถานการณ์ในท้องถิ่นนั้นๆ ให้ดีขึ้นได้ ทำถิ่นที่ไม่เป็นปฏิรูปเทสที่ไม่เหมาะไม่ควร ให้เป็นปฏิรูปเทสขึ้นมา

๑๑.ปฏิรูปเทสที่เป็นบุญเขต

.....ยกตัวอย่างเช่น วัดพระธรรมกายแห่งนี้ เมื่อ ๒๐ - ๓๐ ปีก่อนโน้น เนื้อที่สองพันกว่าไร่นี้เป็นท้องทุ่ง ไม่มีต้นไม้เลยแม้สักต้นเดียวมีแต่ท้องนาไปมาก็ลำบาก มีความอัตคัดขาดแคลน น้ำประปาไม่มี ไฟฟ้าก็ไม่มี อะไรก็ไม่มีที่จะอำนวยความสะดวกให้ เหมือนในบ้านในเมือง กรุงเทพเมื่อ ๓๐ ปีที่แล้วเจริญเต็มที่ก็แค่ดอนเมืองเท่านั้น รังสิตนี้ถือว่าไกลสุดแล้ว ไม่ต้องมาถึงคลองหลวงนี้หรอก แต่ก็มีคณะบุคคลกลุ่มหนึ่งซึ่งมาจากวัดปากน้ำ ภาษีเจริญ นำโดยคุณยาย ซึ่งเป็นแม่ชีวัดปากน้ำฯ ที่เรียกกันว่าแม่ชีจันทร์ หรือ คุณโยมมหารัตนอุบาสิกาจันทร์ผู้ล่วงลับ แล้วก็มีพระภิกษุซึ่งเป็นศิษย์ของคุณยายอีกหลายรูป ท่านธัมมชโยหรือท่านเจ้าคุณพระราชภาวนาวิสุทธิ์ ในปัจจุบัน ท่านทัตตชีโวหรือท่านเจ้าคุณภาวนาวิริยคุณ และท่านอื่นอีก ๒ - ๓ รูป มาอยู่กัน ณ ที่นี้ มาช่วยกันบุกเบิกด้วยความยากลำบาก

.....พลิกฟื้นผืนนาบริเวณนี้ให้เป็นปฏิรูปเทส ให้เป็นเนื้อนาบุญอันสำคัญยิ่ง มิใช่ของประเทศชาติเท่านั้น แต่เป็นของโลกไปแล้วในขณะนี้ พลิกฟื้นบริเวณนี้ให้เป็นบุญเขตอันสำคัญที่คนทั่วโลกจะได้มาทัศนา เป็นทัสสนานุตตริยะและให้ชาวพุทธทั่วไปมาแสวงบุญ

.....พลิกฟื้นบริเวณนี้ให้เป็นแหล่งบุญแหล่งกุศล ที่ญาติโยมทั้งหลายสามารถมาตักมาตวง เอากลับไปที่บ้านได้ไม่มีวันหมด และสามารถชักชวนลูกหลานญาติมิตร ให้มาตักมาตวงกองบุญกองกุศลจากที่นี้ได้

.....จากท้องทุ่งที่ไม่มีอะไรเลยมีแต่ผืนนาข้าว พลิกฟื้นให้กลายมาเป็นนาบุญหรือเป็นบุญเขตอันประเสริฐอย่างนี้ได้ ก็ด้วยอาศัยความเสียสละเป็นเบื้องต้น และอาศัยการปฏิบัติให้มีดีนอก มีดีใน ครบถ้วนบริบูรณ์นี้เป็นตัวอย่างให้เห็น เพราะฉะนั้น ท่านทั้งหลายแม้จะอยู่ในป่าในเขา อยู่ในชนบทแห้งแล้งอย่างไรก็ตาม เมื่อมีความเสียสละ มีจิตใจมั่นคง มีศีลาจารวัตรดี มีสมาธิจิตแน่วแน่มั่นคง คือมีดีนอกดีในแล้วไม่ต้องกลัว เทวดาไม่ทอดทิ้งท่านทั้งหลายแน่นอน เทวดาจะคอยปกปักรักษาคุ้มครองและนำผู้นำคนไปถึงในป่าในเขาได้เอง เหมือนกับหลวงปู่หลวงพ่อทั้งหลาย ไม่ว่าตามภาคเหนือ ภาคใต้ ภาคอิสาน ที่อยู่ในหุบ ในเขา ผู้คนก็ไปมาหาสู่ท่าน เพราะอะไรหรือ เพราะอาศัยกลิ่นแห่งความดีของท่านซึ่งโชยไปรอบทิศทาง

.....ขอกล่าวฝากถวายท่านทั้งหลาย ที่เป็นเพื่อนพระสังฆาธิการไว้อย่างนี้ หากว่าทำกันได้ สาธุชนทั้ง หลายที่นั่งอยู่ในที่นี้หรืออยู่ที่ไหนก็ตาม เมื่อได้รู้ได้ยินหรือได้กลิ่นแห่งความดี แล้วก็จะติดตามไปทะนุบำรุงอุปถัมภ์ค้ำชู ช่วยเหลือเกื้อกูล ให้ความตั้งใจของเราท่านทั้งหลายสำเร็จลุล่วงไปด้วยดี

.....ในวันนี้ได้แสดงธรรมปาฐกถามาก็พอสมควรแก่เวลา ก็ขอยุติไว้แต่เพียงเท่านี้ ขออนุโมทนาขอบคุณท่านเจ้าคุณพระราชภาวนาวิสุทธิ์ ประธานสงฆ์วัดพระธรรมกาย ทายกทายิกาและสาธุชนกัลยาณมิตรแห่งวัดพระธรรมกายทุกท่าน ที่ได้ให้โอกาสมาแสดงธรรมปาฐกถาในวันนี้ ขอทุกท่านเจริญงอกงามไพบูลย์ในพระศาสนาขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้ายิ่งๆ ขึ้นไป ปรารถนาสิ่งใด ขอให้สำเร็จสมมโนรถปรารถนาและสามารถนำตนให้พ้นภัย ปลอดจากอุปสรรคอันตรายทั้งหลายทั้งปวงประสบแต่ความสวัสดีมีโชคมีชัยด้วยกันทุกๆ ท่านเทอญ