สมดุลแห่งชีวิต

.....หนทางโลกนี้ทั่วทุกแห่งหนล้วนแล้วแต่ไม่ปลอดภัย เพราะไม่ว่าจะเดินทางไปทางน้ำ…ก็ต้องเสี่ยงกับคลื่นลมมรสุม อันอาจเป็นเหตุให้เรืออัปปางได้ หรือเดินทางไปทางอากาศ…ก็ต้องเสี่ยงกับเมฆหมอกพายุฝน ทัศนวิสัยที่ไม่ดี ถ้าไปทางบก…ก็ต้องเสี่ยงกับการจราจรที่แออัด และอุบัติเหตุระหว่างทาง แม้หนทางที่แสวงหากำไรจากการประกอบธุรกิจก็ต้องเสี่ยงกับภาวะขาดทุน เมื่อเผชิญกับคู่แข่งหรือความแปรปรวนทางเศรษฐกิจของโลก แต่กัลยาณมิตรที่รัก…ยังมีหนทางสายหนึ่งที่ปลอดภัย และให้ความสุขสำหรับชีวิตอย่างแท้จริง เป็นหนทางสายเอกสายเดียว นั่นคือ หนทางสายกลาง เป็นหนทางที่ไปได้ด้วยการปฏิบัติคือ วางใจที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ ซึ่งมีอยู่แล้วภายในตัวเราตรงกลางท้องในระดับเหนือสะดือขึ้นมา ๒ นิ้ว (นิ้วชี้ นิ้วกลางวางซ้อนกัน)

.....วางใจ ให้หยุด…นิ่ง…เฉย โดยไม่ยินดียินร้ายในคน สัตว์ สิ่งของ มุ่งสู่หนทางสายกลาง กลางของกลาง ยิ่งเข้าได้มากเท่าใด ก็จะได้ความสุขและความปลอดภัยมากทับทวี เพราะนี่คือ หนทางไปของพระอริยเจ้าทั้งหลาย ที่มุ่งตรงสู่พระนิพพาน

....."สุขใดเล่า จะเท่ากับวางใจ เข้าสู่หนทางสายกลาง"