ข้อคิดนักสร้างบารมี

.....วันนี้เรามาประชุมพร้อมกันเพื่อแสวงหาพระรัตนตรัย ซึ่งเป็นที่พึ่งที่ระลึกอยู่ภายในตัวของเรา นอกเหนือจากพระรัตนตรัยภายนอก คือ พุทธปฏิมากร พระธรรมคำสอน และพระสงฆ์ ก็มีพระรัตนตรัยภายในซึ่งอยู่ในกลางกายของเราทุกๆคน ได้แก่พุทธรัตนะ ธรรมรัตนะ สังฆรัตนะ ๓ อย่างนี้แหละเป็นที่พึ่งที่ระลึกอันสูงสุดของพวกเราทั้งหลาย สิ่งอื่นที่จะเป็นที่พึ่งที่ระลึกยิ่งไปกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว เราจะต้องตั้งใจปฏิบัติให้เข้าถึงรัตนะทั้ง ๓ นี้ให้ได้ โดยอาศัย
อตตา หิ อตตโน นาโถ เอาตัวของเรานี้แหละเป็นที่พึ่ง อาศัยกายที่เรานั่งเข้าที่อยู่นี้ประกอบความเพียร

.....พระสัมมาสัมพุทธเจ้าท่านตรัสสอนพวกเราทั้งหลายว่า " เธอทั้งหลายจงมีตนเป็นที่พึ่ง มีตนเป็นสรณะ อย่ามีสิ่งอื่นเป็นสรณะเลย จงเป็นผู้มีธรรมเป็นที่พึ่ง มีธรรมเป็นสรณะ อย่ามีสิ่งอื่นเป็นสรณะเลย " ที่พระองค์ตรัสอย่างนี้ก็เพราะว่าตัวของเรานี้แหละ ที่จะเป็นที่พึ่งให้กับตัวเองได้ดีที่สุด คือท่านแนะนำให้เอากายนี้ฝึกฝนปฏิบัติให้เข้าถึงธรรมะภายในให้ได้ จะได้ยึดเอาธรรมะเป็นที่พึ่ง

.....เพราะสิ่งอื่นไม่ใช่ ยังพึ่งได้ไม่สมบูรณ์ ให้เอาธรรมะที่เราได้เข้าถึงนี่แหละ เป็นที่พึ่งที่ระลึก เป็นสรณะ อย่าเอาอย่างอื่นเป็นสรณะ เนื่องจากชีวิตของเราเป็นทุกข์ มีทั้งทุกข์ประจำแล้วก็ทุกข์ที่จรมา เมื่อชีวิตมีทุกข์ก็จำเป็นต้องมีที่พึ่ง และที่พึ่งนั้นต้องสามารถพึ่งได้ทุกหนทุกแห่ง
พึ่งได้ตลอดเวลา ให้ความอบอุ่น ความปลอดภัยในชีวิตได้ ทั้งภัยสังสารวัฏ ภัยในอบายภูมิช่วยได้หมด ธรรมะที่เราได้เข้าถึงนั่นแหละจึงจะเป็นที่พึ่งอย่างแท้จริง มีพุทธรัตนะ ธรรมรัตนะ สังฆรัตนะ ๓ อย่างนี้แหละที่จะพึ่งได้ ๓ อย่างนี้อยู่ในตัวของเรา มีมาตั้งแต่ดั้งเดิม เมื่อเข้าถึงได้แล้ว เราจะมีความสุข มีความบริสุทธิ์ แล้วก็มีความรู้แจ้ง จะรู้เรื่องราวของชีวิต แล้วก็รู้หนทางที่จะไปถึงที่หมายได้โดยปลอดภัย

.....ดังนั้น หยุดนิ่งจึงเป็นสิ่งสำคัญที่จะทำให้ตัวเราเข้าถึงพระรัตนตรัยทั้ง ๓ ได้ เราต้องหมั่นฝึกฝนใจให้หยุดนิ่งให้ได้ เอาตัวของเรา เอากายของเรานี่แหละเป็นที่ฝึกฝนอบรมจิต เป็นทางผ่านของใจให้เข้าถึงพระรัตนตรัยภายใน นี้เป็นสิ่งสำคัญสำหรับชีวิตทีเดียว

.....ถ้าหากไม่มีพระพุทธเจ้าบังเกิดขึ้น ไม่มีหลวงพ่อวัดปากน้ำ ภาษีเจริญ มารื้อฟื้นคำสอนขึ้นมาใหม่ สืบทอดแล้วก็สั่งสอนกันต่อๆมา เราก็คงไม่รู้ว่าในตัวของเรานี่มีพระรัตนตรัย ไม่รู้วิธีการที่จะเข้าถึงพระรัตนตรัย เราก็จะไม่มีสิทธิ์ที่จะพบสรณะที่แท้จริงไปจนตลอดชีวิต ก็จะมีชีวิตสะเปะสะปะกันไปวันๆ วิ่งวุ่นไปตามความทะยานอยาก ยินดียินร้ายกันเรื่อยๆไป เดี๋ยวมีสุขมีทุกข์กันไปอย่างนี้แหละ ใจไม่คงที่ มีขึ้นมีลงตลอดเวลา

.....แต่ผู้รู้ท่านจะสอนตรงกันหมด คือ สอนให้หยุดจากความอยากทั้งปวง หยุด ตรงกับคำว่า นิโรธะ นิโรธะแปลว่า หยุด ก็เอาใจนั้นหยุดลงไปตรงที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ เอากายหรือตัวเรานี้แหละเป็นฐานที่ตั้งสำหรับหยุดใจ หยุดจากทุกสิ่ง หยุดแม้กระทั่งความคิด หยุดอยู่ภายใน ให้ใจกลับมาอยู่กับเนื้อกับตัวของเรา กลับมาอยู่ในฐานที่ตั้งดั้งเดิมของใจ คือ ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ เพราะตำแหน่งนี้เป็นที่บังเกิดขึ้นของรัตนะทั้ง ๓ ที่เป็นนิจจัง เป็นสุขัง เป็นอัตตา คงที่ไม่เปลี่ยนแปลง เป็นแหล่งกำเนิดแห่งความสุขล้วนๆ ไม่มีทุกข์เจือเลยแม้แต่นิดเดียว แล้วก็เป็นตัวตนที่แท้จริงของเรา…