คนส่วนหนึ่งที่ประเมินตัวเองสูงเกินไป
มีความรู้สึกว่า เราน่าจะได้รับการยอมรับมากกว่านี้
ประเมินผลงานที่ตัวเองทำไว้สูงกว่าที่เป็นจริง
บางครั้งจึงน้อยใจว่า... ตนรับผิดชอบงานมากมาย
ทำไมคนอื่นยังไม่เห็นและยอมรับเท่าที่ควร
บางทีก็พาลน้อยใจคิดว่า ขาดฉันแล้วเธอจะรู้สึก
ไม่อยากทำแล้ว วางงานหยาบไปนั่งหลับตาดีกว่า
สลับขั้วสุดโต่งไปตามอารมณ์นั้นๆ
ทางสายกลางที่แท้จริง คือ ต้องรับบุญไปด้วยไม่ทิ้งไม่วาง
และขณะเดียวกันต้องหมั่นทบทวนตัวเองเสมอว่า
จุดอ่อนจุดแข็งของตัวเองคืออะไร
อย่าประเมินตัวเองสูงไป อย่าประเมินผลงานตัวเองมากจนเกินไป
จงภูมิใจในทุกสิ่งที่เราได้ทำ จะเป็นงานบุญเล็กน้อย หรือใหญ่โตก็ตาม
ให้ภูมิใจและปีติใจทุกครั้ง
และอย่าประเมินโดยเทียบกับคนอื่น จนประเมินสูงเกินไป
เกิดความคาดหวังสูง เมื่อไม่ได้ตามที่ต้องการ
ก็เกิดอาการน้อยอกน้อยใจ
ถ้าจับหลักได้ ชีวิตการสร้างบารมีจะมั่นคง
และสร้างบารมีอย่างมีความสุข ทำไปใจเบิกบานทุกวัน
