ข้อคิดนักสร้างบารมี

 

.....…คุณยายอาจารย์ มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง ท่านได้รู้เรื่องราวเกี่ยวกับตัวของท่านเอง รู้เรื่องบุญเรื่องบาป รู้ถึงว่าการกระทำทุกอย่างล้วนแต่มีผลที่จะติดตามตัวไปภพเบื้องหน้า รู้ว่าถ้าเราทำบุญชาตินี้ ผลบุญก็จะติดตามเราไป ทำบาปชาตินี้ก็ติดตามไปอีก เพราะฉะนั้นชาตินี้ท่านจึงทำแต่ความดีความบริสุทธิ์ล้วนๆ เมื่อท่านมองเห็นทางที่จะพ้นวิบากกรรมเก่าของท่านได้ และภพชาติในอนาคตของท่านจะดีได้

 

.....ท่านบอกว่าต้องเข้าถึงธรรมกายเป็นหลัก ความไม่ดีอย่าไปทำ ทำแต่ความดี ให้ทาน รักษาศีล เจริญภาวนา ทำให้เต็มกำลัง เมื่อถึงวาระสุดท้ายผลบุญก็จะส่งผลให้สมความปรารถนาในทุกสิ่ง
ท่านบอกว่าชาตินี้เป็นชาติสุดท้ายที่ยายจะเป็นผู้หญิง ภพชาติต่อไปลงมาสร้างบารมีไปสู่ที่สุดแห่งธรรม ยายจะบวชทุกชาติ เพราะฉะนั้นสิ่งที่พวกเราทำที่เป็นความดีทั้งหมด เป็นสิ่งที่ถูกต้องในการใช้เวลาของการสร้างบารมี อย่าท้อ อย่าชะล่าใจว่าเราทำมากแล้ว ถ้าเราทำมากแล้วเราต้องสมปรารถนาในทุกสิ่ง แต่นี่เรายังไม่สมปรารถนาในทุกสิ่ง

 

.....ในใจของเราเป็นศูนย์กลางที่ให้บุญและบาปหมุนเวียนกันมาครอบครองใจ ช่วงไหนเราไม่ได้ทำบุญ บาปจะได้ช่องให้เราทำโดยที่เราก็ไม่รู้ตัว ว่าบางอย่างเป็นบาปอกุศลแม้เพียงเล็กน้อย เราจะเห็นชัดเจนต่อเมื่อเราทำบาปใหญ่ๆ แต่บาปเล็กๆน้อยๆเรามองไม่เห็น ซึ่งมันจะมีผลต่อไปในอนาคต บางช่วงจังหวะชีวิตกำลังดีๆ แต่บางจังหวะก็ขาดตอนไป มีอุปสรรคไม่ราบรื่น เพราะบาปที่เราทำเล็กๆน้อยๆที่ไม่ชัดเจน และเราก็ไม่คิดว่าจะมีผล มันก็จะได้ช่องตอนนั้น

 

.....เพราะฉะนั้น ถ้าเราไม่อยากให้บาปได้ช่อง ต้องทำบุญให้ต่อเนื่อง ทำไปทุกวัน ทั้งทาน ทั้งศีล ทั้งภาวนา ให้สม่ำเสมอ ถ้าทำได้อย่างนี้สิ่งที่เราตั้งความปรารถนาว่า เราจะเข้านิพพานด้วยที่สุดของรูปสมบัติ ทรัพย์สมบัติ หรือคุณสมบัติก็จะสมปรารถนา อยู่ที่การทำอย่างสม่ำเสมอ เพราะฉะนั้นนับแต่วันนี้เป็นต้นไป ใครที่ยังทำไม่สม่ำเสมอ วันนี้เป็นต้นไปก็ทำให้สม่ำเสมอ อย่าให้บาปได้ช่อง ให้เป็นสายสมบัติ สายบุญล้วนๆที่เชื่อมโยงกันตลอดเวลา

 

.....เวลาเราศึกษาวิชชาธรรมกาย เข้าวิชชาธรรมกายดู เราจะเห็นสายสมบัติขาดเป็นช่วงๆ และช่วงที่สายสมบัติขาด วิบัติก็จะมาเชื่อมตรงนั้น มันก็จะสลับกันไปอย่างนี้อยู่เรื่อยๆ เป็นเรื่องซับซ้อนทีเดียว ลึกซึ้ง ต้องเห็นได้ด้วยวิชชาธรรมกาย บางตอนช่วงบุญยาวสายสมบัติก็ยาว บางช่วงบางตอนช่วงบุญสั้นสายสมบัติก็สั้น และช่วงรอยต่อก็เป็นเรื่องของบาปอกุศล บางช่วงก็ยาว บางช่วงก็สั้น

 

.....เพราะฉะนั้น เราจะมีชีวิตต่อไปในอนาคตทุกภพทุกชาติ จนกระทั่ง ถึงที่สุดแห่งธรรมต้องให้สายสมบัติสายบุญบารมีต่อเนื่องกันไปทุกกาย อย่าให้มีช่องว่างของบาปอกุศลที่จะมาตัดรอนในตอนนั้น นี่เป็นสิ่งสำคัญที่ละเอียดลึกซึ้ง ต้องรู้เห็นด้วยวิชชาธรรมกาย หลวงพ่อวัดปากน้ำและคุณยายท่านไปรู้ไปเห็นสิ่งเหล่านี้ค้นคว้ากันมา ท่านจึงทำบุญทุกวันไม่ให้ขาดเลยแม้แต่วันเดียว ท่านทำของท่านอย่างนั้นเป็นต้นแบบต้นบุญจนกระทั่งวันสุดท้ายก่อนจะละสังขารจากโลกนี้ไป เพราะฉะนั้นเราก็ต้องทำให้ได้อย่างท่าน มากบ้างน้อยบ้างเราก็ทำไป ถ้าเราอยากเป็นอย่างท่านเราก็ต้องทำอย่างท่าน ให้สายสมบัติเชื่อมโยง พอบุญมากๆเข้า บาปก็ห่างไกลไปเรื่อยๆ จนกระทั่งไม่เหลือเลย และบุญที่เราทำจะทำให้ธาตุธรรม เห็น จำ คิด รู้ เราสะอาดบริสุทธิ์ เป็นธาตุล้วนๆ ธรรมล้วนๆ ไม่มีบาปอกุศลเจือปน

 

.....ในการที่พวกเราเกิดมาแต่ละภพแต่ละชาติต้องใช้เวลานานๆในการสร้างบารมีก็เพราะว่าเราไม่รู้ไม่เห็นเกี่ยวกับเรื่องนี้ บางช่วงถึงได้ชะล่าใจ ประมาทพลาดพลั้ง ไม่ได้ทำความดีเอาไว้ นึกว่าทำแค่นี้ก็เพียงพอแล้ว ตอนนั้นบาปก็จะได้ช่อง ทำให้ชีวิตของการสร้างบารมีเรายืดเยื้อ ต้องสร้างกันยาวนาน

 

.....หลวงพ่อวัดปากน้ำท่านค้นพบว่า ถ้าอยากจะให้หนทางไกลคือที่สุดแห่งธรรมใกล้เข้ามา จะต้องทำความบริสุทธิ์ให้ได้ตลอดเวลาด้วยทาน ด้วยศีล ด้วยภาวนา ทำให้ยิ่งๆขึ้นไปเป็นอธิศีล อธิจิต อธิปัญญา เป็นต้น คือให้บริสุทธิ์ขึ้นไปเรื่อยๆ