ระเบียงทัศนะ

ที่สุด...ครั้งสุดท้าย

.....สัปดาห์ที่ผ่านมาผมต้องเข้าออกตามงานศพเกือบทุกวันไม่ว่าจะเป็นงานของคนคุ้นเคย คนรู้จักมักจี่กันเรียงคิวร่วงผล่อยไปที่ละรายสองรายยังกับใบไม้ในฤดูผัดใบเชียวล่ะ บางรายอายุเพิ่งจะสามสิบก็จากกันไปเสียแล้ว เรียกว่ายังไม่ทันทำอะไรต่อมิอะไรให้สำเร็จลุล่วงไปตามที่ใจปรารถนาอีกตั้งมากมายหลายอย่าง

 

 

.....ผมสังเกตผู้คนที่มาร่วมงานแต่ละคนนั้นต่างแสดงออกถึงความเห็นอกเห็นใจกับหมู่ญาติ เศร้าโศกกับผู้ที่ล่วงลับบางคนบอกว่ามันเป็นครั้งสุดท้ายที่เขาจะมอบสิ่งดีๆ มอบความรักความระลึกถึงกัน หรือแม้แต่บางท่านตั้งใจไปร่วมงานครั้งสุดท้ายนี่ก็เพื่อที่จะมาขออโหสิกรรมต่อกัน เนื่องจากขณะที่เขาและเธอยังมีชีวิตอยู่นั้นเป็นทั้งคู่รักคู่แค้น ทั้งรักทั้งเกลียดกันว่างั้นเถอะ ครั้งนี้จึงเป็นครั้งสุดท้ายที่จะบอกกันว่าทุกอย่างจบลงเมื่อเธอสิ้นลมหายใจ เรื่องที่เคยบาดหมางก็ให้อโหสิกรรมต่อกันไปเสีย ส่วนมากผู้ที่ไปร่วมงานศพมักไม่ลืมประโยคเด็ดวรรคทองเหล่านี้ ยิ่งถ้ารักมาก เคารพนับถือกันมากจะไม่ลืมตั้งจิตอธิษฐานให้ผู้ที่นอนทอดร่างอยู่นั้นไปสู่สุขคติพร้อมกันด้วย

 

.....ที่ผมกล่าวมาทั้งหมดนี้แม้จะเป็นถ้อยคำและอาการที่เรามักจะแสดงออกให้กับผู้ที่ล่วงลับไปเป็นครั้งสุดท้ายเสมอ แต่ก็ไม่มีใครรู้สักรายเลยว่าเขารับรู้ไหม เขาอโหสิกรรมให้เราไหม หรือรู้สึกอยากขอบอกขอบใจตอบรับคำอโหสิกรรมกับเราหรือเปล่า ถ้ามีก็คงไม่มีใครต้องการหรอกครับ หรือถ้ายังยืนยันที่จะมาจริงๆ ล่ะก็ ต้องบอกว่าตัวใครตัวมันกันล่ะวุ้ย!

 

.....การเกิดมาเป็นมนุษย์ของทุกๆ ชีวิตนั้นมันสั้นเหลือเกินครับ หากจะรักกันสามัคคีกันจะขออโหสิกรรมซึ่งกันและกัน อย่ารอให้ถึงวันสุดท้ายของการมีชีวิตอยู่เลยครับ ทำกันเสียตั้งแต่ยังมีชีวิตอยู่ครบถ้วนทั้งคู่นี้แหละ หรือแม้แต่นักคิดทั้งหลายทั้งแหล่ที่มีโปรเจคมากมายในหัวสมอง เริ่มทำให้ลุล่วงไปเถอะครับ อย่ารอเวลาอย่ารอโอกาส เพราะถ้ารอจนโอกาสมาถึงจริงๆ วันนั้นเราอาจไม่มีเวลาที่จะทำ หรือแม้เวลาพอจะมีให้ดำเนินการให้สำเร็จได้ ผมกลัวว่าพละกำลังและลมหายใจของเราจะมีไม่พอนะสิครับ

 

.....คิดจะทำจะพูดอย่างเดียวไม่สำเร็จหรอกครับ ถ้าจะให้สำเร็จลุล่วงต้องลงมือทำ และทำด้วยความตั้งใจจนสุดกำลัง สุดความสามารถที่มีอยู่ ทำให้ดีที่สุด เมื่อเวลาสุดท้ายของชีวิตมาถึงเราจะมีแต่ความสุขใจที่ได้คิด ได้ทำตามที่ใจเราปรารถนา แต่ถ้าเรามัวแต่รีรอว่าจะทำเมื่อนั่นเมื่อนี่บางทีโอกาสที่สำคัญที่สุดนั้น มันอาจจะผ่านเราไปและอาจไม่มีวี่แววว่าจะมีมาใหม่อีกหนก็ได้ แล้ววงเวียนชีวิตก็จะกลับมาที่เดิม คือ เสียใจในวันสุดท้ายของชีวิต!!

 

นายตั้ม