ระเบียงทัศนะ

ในเมื่อ...

.....ชีวิตคนเราช่างสับสนวุ่นวาย มีเรื่องมากมาย ให้ขบ ให้คิด ให้เครียด ได้ทุกวัน โรมรันพันตูกับผู้คนร้อยแปด ปัญหาเรื่องงาน ไม่เท่ากับปัญหาเรื่องคน เรื่องของคนวกวนที่สุด ถ้าเป็นโรคเบื่อคนมากๆ …ไม่เป็นไร… อย่าเพิ่งวู่วาม…ลองหันไปมองหน้าคนข้างๆ แล้วถามตัวเองเล่นๆดูสิว่า เขาคือใคร ? เผื่อจะได้อะไรใหม่ๆในชีวิต ดังเช่นเรื่องนี้…

.....สมชายแต่งงานกับสมศรีซึ่งเป็นแม่ม่ายลูกติดหนึ่งคนเป็นลูกสาว สมชายจึงกลายเป็นพ่อเลี้ยงที่มีลูกเลี้ยง ลูกเลี้ยงซึ่งเป็นลูกสาวเริ่มโตเป็นสาว เข้าพิธีแต่งงานกับคุณพ่อของสมชาย สมชายจึงกลายเป็นพ่อตาของคุณพ่อ คุณพ่อจึงเป็นลูกเขยของสมชาย และสมชายได้แม่คนใหม่คือลูกสาวที่แต่งงานกับคุณพ่อตามกฏหมาย

.....ต่อมาสมศรีภรรยาของสมชายให้กำเนิดบุตรชาย บุตรชายของสมชายจึงเป็นพี่น้องของลูกเลี้ยงซึ่งเป็นลูกสาว พี่น้องของแม่เลี้ยงก็เป็นพี่น้องของสมชาย บุตรชายของสมชายจึงเป็นน้องของสมชาย ต่อมาลูกเลี้ยงของสมชายซึ่งเป็นภรรยาของคุณพ่อให้กำเนิดบุตรสาว ดังนั้นบุตรสาวของคุณพ่อจึงเป็นน้องสาวของสมชาย สมศรีภรรยาของสมชายจึงเป็นยายของบุตรสาวลูกเลี้ยง สมชายจึงเป็นคุณตาของบุตรสาวลูกเลี้ยง

.....สมชายจึงต้องเป็นหลานของตัวเอง และสมชายต้องเป็นตาของตัวเองสมชายมีพี่น้องห้าคน สมชายเป็นคนสุดท้อง สมศรีมีพี่น้องห้าคน สมศรีเป็นคนสุดท้อง พี่ชายคนโตของสมชายแต่งงานกับน้องสาวคนเล็กของภรรยา มีบุตรสามคน เป็นชายสอง หญิงหนึ่ง พี่สาวคนรองของสมชายแต่งงานกับลูกพี่ลูกน้องของภรรยา มีบุตรสี่คน เป็นชายสอง หญิงสอง พี่ชายคนที่สามของสมชายแต่งงานกับคนข้างบ้าน มีบุตรหกคนเป็นชายสาม หญิงสามลูกเลี้ยงของสมชายจึงเป็นลูกพี่ลูกน้องของลูกพี่สาวพี่ชายทุกคน พ่อของสมชายก็เป็นลูกพี่ลูกน้องของลูกชายคนโต เพราะลูกเลี้ยงเป็นลูกพี่ลูกน้องของลูกพี่ชายคนโต

.....สมศรีมีพี่น้องต่างมารดาอีกสามคน น้องสาวต่างมารดาคนที่สองเป็นภรรยาน้อยลับๆของสมชาย ให้กำเนิดบุตรแก่สมชายอีกสองคน เป็นหญิงหนึ่ง ชายหนึ่ง ขณะนี้บุตรทั้งสองเติบโตเป็นหนุ่มสาว เท่ากับบุตรของพี่น้องของสมชาย และบุตรของพี่ชายพี่สาวของสมศรี ลูกของภรรยาน้อยจึงเป็นญาติกับลูกเลี้ยงของสมชาย และเป็นญาติของพี่น้องสมชายกับสมศรีทุกคนนับญาติไปอีกทีคงไม่ไหว ไม่รู้ใครเป็นใคร แล้วถ้านับญาติกันไปจริงๆในแต่ละสายของบรรพบุรุษของบรรพบุรุษของบรรพบุรุษ ฯลฯ…คงไม่เคยมีใครที่ไม่เกี่ยวดองเป็นญาติกัน

….ในเมื่อทุกคนเป็นญาติกันอย่างนี้แล้วจะโกรธกันไปทำไม !

 

อุบลเขียว