ระเบียงทัศนะ

หยุด

.....ชายหนุ่มมองขวานบิ่นในมืออย่างสงสัย …นี่มันอะไรกัน ตั้งใจจะมาคุยปรึกษากับพระกับเจ้าให้สบายใจ ทำไมมาเจอแบบนี้ ปัญหาทางโลกก็มากพออยู่แล้ว ยังจะต้องมาเจอปัญหาทางธรรมอีกหรือไง! ..โธ่ๆๆ พุทโธ่ พุทถัง! …

....." นี่แหละคำปรึกษา!" หลวงตายิ้มอย่างอารมณ์ดี " เอ็งอยากได้ข้าก็ให้แล้วไง " ท่านหัวเราะในลำคอแล้วผละจากไป เห็นแต่ชายจีวรวับไหวหายไปในกุฏิ เขามองขวานในมืออีกครั้ง โอย..จะบ้าตาย พระคุณเจ้าช่างวางอุเบกขากับความทุกข์ยากของสัตว์โลกเสียเหลือเกินต้องคิดอีกนานไม๊เนี่ย ! ผมมาถามหลวงตานะไม่ใช่ให้หลวงตามาถามผม !

.....เวลาผ่านไปนานมาก หลวงตาไม่ยอมออกมาสักที เขาอยากเอาอย่างอื่นก่ายหน้าผากแทนมือจริงๆ หลับไปหลายงีบแล้วยังคิดไม่ออกเฝ้ามองขวานบิ่น ปริศนาธรรมที่ได้มา เอ! หรือท่านจะบอกว่าเราโง่ โง่มั่กก..มากกก..ให้จามหัวตัวเองหนึ่งทีที่ฉลาดแต่เรื่องโง่ๆ เรื่องควรฉลาดดันไม่ฉลาด เออ..จริงแฮะ แต่..อืมม ไม่น่าใช่ หรือท่านให้เราเอาไว้ตัดไม้เผาถ่านขายถ้าหนีหนี้ไม่ได้คราวนี้.. เฮ้อ! อะไรก็ไม่น่าใช่ทั้งนั้น แล้วมันคืออะไรละว้าา…ฟุ่บ..เขาล้มตัวลงนอนอย่างหมดแรง มองพัดลมเพดานเก่าๆที่เคยมองตั้งแต่เด็ก นึกถึงความเมตตาของท่าน คิดถึงธรรมะที่ท่านสอนไว้ คำว่า " เด็กวัด " ไม่เคยทำให้เขารู้สึกต่ำต้อยเลย หลวงตาให้สิ่งมีค่าแก่เขาเสมอ

…พออารมณ์ดีขึ้นมาบ้างจึงหยิบขวานมาดูรอบที่ร้อย เขาเพิ่งสังเกตเห็นรอยบิ่นของมันชัดเจน ท่าทางจะไม่เคยถูกลับให้คมมานาน อา..นึกออกแล้ว หรือหลวงตากำลังจะบอกว่า ที่เราเหนื่อยอยู่ทุกวันนี้ เพราะเราไม่เคยถูกลับให้คมเหมือนขวาน มีแต่ใช้ไปทุกวันๆ ขวานมันก็บิ่นได้ เราไม่เคยหยุดพักที่จะพัฒนาตัวเอง มีแต่ลุยไปข้างหน้า สักวันก็ต้องหมดแรง ใช่แล้ว…ใช่แล้ว…เย้ ! คิดออกแล้ว

.....เขาหัวเราะออกมาเป็นครั้งแรก หลวงตาเปิดประตูมองดูหน้ายิ้มๆ เขากราบลาหลวงตาแล้วกลับบ้านอย่างมีความสุข คำพูดคำหนึ่งของท่านยังกึกก้อง คือ คำว่า " หยุด " ให้รู้จัก หยุด เสียบ้าง ..ชีวิตจะมีความสุข..เขานึกทบทวนเรื่องนี้ไปตลอดทาง การหยุด…หลายคนอาจคิดว่าไม่สำคัญ ความจริงลองคิดดูให้ดี จะเห็นว่าการหยุดเป็นการเริ่มต้นของทุกสิ่งทุกอย่าง เวลาเราจะก้าวเดิน ก็ต้องหยุดเสียก่อน

… การหยุด…เป็นการตั้งหลักให้มั่นคง อาจจะใช้เวลาเป็นวินาที นาที หรืออาจนานนับชั่วโมงก็ยังได้ อย่าทำอะไรด้วยอาการเสียหลัก หยุดเพื่อตั้งหลักให้มั่นคง…แล้วทุกอย่างจะออกมาดี นาทีของการหยุด เพื่อรวบรวมสมาธิและพละกำลัง จึงเป็นนาทีทองของชัยชนะ แล้วคุณล่ะ…มีจังหวะหยุดเพื่อชัยชนะของตัวเองหรือยัง

อุบลเขียว