บาปให้ผล ครั้งที่ 1
ถูกแม่ทิ้ง
เมื่อมาเกิดเป็นมนุษย์ คราวนี้แหละทั้งบุญและบาปจะสงผลไปพร้อมๆ กัน ชาติที่เป็นคนยากจน ทิ้งลูกให้ตาย เมื่อมาเป็นมนุษย์ กระแสบาปก็ส่งผล คือ ต้องถูกทิ้งให้ตายเช่นนั้นบ้าง อีกทั้งชิตนั้นก็ไม่ได้ทำทานเอาไว้ มาเกิดในชาตินี้ จะมาเกิดกับพ่อแม่ที่เป็นคนรวยก็ไม่ได้ ชาติที่แล้วไม่รักลูก ชาตินี้ก็ต้องมาเกิดกับหญิงที่ไม่รักลูก ในที่สุดก็มาเกิดในท้องของหญิงงามเมืองหรือโสเภณี
(หญิงประเภทนี้ ในสมัยก่อนเมื่อคลอดลูกสาว ก็จะเลี้ยงไว้สืบวงศ์ตระกูลเพื่อทำมาหากินประเภทนี้ แต่ถ้าได้ลูกชายจะไม่เลี้ยง จะทิ้งเลย ไม่ต้องล้างเนื้อล้างตัวกันหละ ใส่ตะกร้าใส่กระด้งเอาไปทิ้งกองขยะเลย เด็กที่คลอดออกมาถูกทิ้งกองขยะนี้ ก็มีทุกยุคทุกสมัย ในปัจจุบันก็ยังได้ยินข่าวอยู่บ่อยๆ แม้ในอนาคตก็จะต้องมีอีก เพราะอะไร เพราะบาปกรรมที่ทำไว้ในชาติก่อนนั่นเอง เพราะฉะนั้น บาปแม้เพียงนิดอย่าคิดทำเลย)
หญิงโสเภณีนั้น ให้คนเอาลูกไปทิ้งที่กองขยะ ฝูงนกกาฝูงสุนัขก็มาล้อมกันเหมือนล้อมชิ้นเนื้อใหญ่ๆ แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรเด็กน้อยได้ เพราะบุญเก่าที่เห่ากันสัตว์ร้ายให้กับพระปัจเจกพุทธเจ้าด้วยความรักตามมาช่วย บุญนี้เป็นบุญแรง จึงแซงมาช่วยในยามคับขัน)
(เป็นมนุษย์นี่ ทั้งบุญและบาปจะตามมาให้ผลสลับกันไปตลอดอายุขัย หากแม้บาปจะตามมาให้ผล อย่าไปตีโดยตีพายทุกข์ใจจนเกินเหตุ เพราะว่าเมื่อใจเศร้าหมอง แล้วย้ำเรื่องที่ทำให้ใจขุ่นมัวบ่อยๆ ความหมองก็จะไปตามเพื่อนมันมา คือ เรื่องที่ทำให้หมองๆ ทุกข์ ทั้งนั้น แต่ถ้าหากนึกถึงบุญได้ แทนที่ผลบาปจะส่งผลมากตามปกติ ก็จะส่งผลได้น้อย ที่จะส่งผลน้อยก็จะไม่ส่งผล ทำให้พ้นทุกข์ หรือถ้าถึงขั้นต้องตายก็ไปดี ส่วนบางคนนี่สิ เกิดมาชิตนี้ก็ทำแต่บุญ ไม่ได้ทำบาปอะไร แต่เขาไม่รู้ว่า บาปเก่าในอดีตชาติได้ทำมาเยอะ ครั้นเมื่อบาปเก่าซึ่งมีมากตามมาให้ผลก็น้อยใจ พลอยเห็นผิดว่า บุญไม่ใช่วยอย่างนั้นก็มี
ที่ถูกต้อง คือ ตัวเองต้องอย่าซ้ำเติมตัวเอง นึกถึงบุญให้ได้ นึกถึงบุญให้ตลอด ให้ปลื้มอกปลื้มใจแล้วอธิษฐานว่า ด้วยบุญที่ข้าพเจ้าทำมาดีแล้ว ขอให้มาช่วยให้พ้นจากความทุกข์ที่ได้รับในปัจจุบัน ทำอะไรไม่สำเร็จ ก็ให้นึกถึงบุญแล้วอธิษฐานให้ได้รับความสำเร็จ และถ้าจะให้ดี ก็สั่งสมบุญให้เพิ่มมากกว่าปกติขึ้นไปอีก ซึ่งมี ๓ ประการ คือ ทำทาน รักษาศีล และเจริญภาวนา หมั่นนึกถึงบุญทั้งในอดีตและปัจจุบันอย่างนี้ แล้วอธิษฐานย้ำอยู่เรื่อยๆ เถิด)
