บุญตามมาช่วย ครั้งที่ ๕
แม้บาปเก่าจะตามมาส่งผลต่อเด็กน้อยถึง ๕ ครั้งแล้ว แต่บุญที่ทำไว้กับพระปัจเจกพุทธเจ้านั้นยิ่งใหญ่เกินที่จะประมาณได้ ทั้งๆ ที่การเห่าป้องกันสัตว์ร้ายให้กับพระปัจเจกพุทธเจ้า เป็นการแสดงอาการที่ดูเหมือนนิดหน่อย การที่มันมองดูท่านด้วยความรักอันบริสุทธิ์ ก็ดูเหมือนเล็กน้อย แต่เพราะใจที่บริสุทธิ์ ซื่อๆ อาการที่ซื่อๆ ของเจ้าลูกสุนัข ได้ทำไว้กับผู้บริสุทธิ์ ที่สร้างบารมีมายาวนานมา ผลบุญที่ประมาณไม่ได้จึงตามมาช่วยเหลือตลอด
ด้วยอานุภาพแห่งบุญใหญ่ในอดีตอีกเช่นเคย ข้างล่างเหวนั่นมีพุ่มไม้ใหญ่เกิดขึ้นหนาแน่น แล้วยังมีเถากระพังโหม ซึ่งเป็นเถาไม้เลื้อยมีใบดกเกิดขึ้นทับถมกันบนยอดไผ่หลายๆ ชั้น เมื่อเด็กตกลงมา ก็เหมือนตกลงบนเบาะนุ่มๆ อย่างดี ทำให้เด็กไม่ตาย แต่ก็ต้องร้องไห้ออกมาดังๆ เพราะตกใจที่ถูกโยนลงมาอย่างนั้น
ช่างสาน ซึ่งไปตัดต้นไผ่กับลูกชาย เมื่อไปถึงบริเวณนั้น ได้ยินเสียงเด็กก็แปลกใจ จึงปีนขึ้นไปตามหาที่มาของเสียง เห็นเด็กน้อยร้องอยู่ จึงอุ้มลงมาด้วยความสงสาร เห็นเด็กหน้าตาน่ารัก ก็ตั้งใจว่าจะเอาไปเลี้ยงเป็นลูก
(ที่ผ่านมา จะสังเกตได้ว่า เด็กนั้นหน้าตาน่ารัก ใครเห็นก็นึกรักทันที แต่ทำไม่เศรษฐีไม่เห็นความน่ารักของเด็กบ้างหรือ กำลังบาปมันตรงกัน คือบาปในใจเศรษฐีและบาปในตัวเด็ก ส่วนบุญในตัวเด็กก็ไปดึงดูดเหตุการณ์ดีๆ มาช่วย ดึงดูดคนดีๆ ที่ใจเป็นบุญมารับตัวไปเลี้ยง
บางคนอาจนึกสงสัยว่า เด็กน่ารักแล้วทำไมยังไปขายให้นางกาลีเอาไปให้เศรษฐีอีกล่ะ นั่นอาจเป็นเพราะว่า เงินที่ได้รับนั้นเป็นจำนวนมากและอีกอย่างหนึ่ง คงไม่คิดหรอกว่า คนที่เอาเงินจำนวนมากอย่างนั้นมาซื้อเด็กเพื่อจะเอาไปฆ่า คงคิดว่า เมื่อให้เด็กไปอยู่กับคนที่ร่ำรวยแล้ว เขาคงจะสามารถเลี้ยงเด็กนั้นได้ดีกว่าตนเอง เด็กคงจะมีความสุขมากกว่า)
เมื่อเด็กไม่ตายสักที ก็เลี้ยงไปเรื่อยๆ กระทั่งเด็กเริ่มโตขึ้นมาหน่อย วิ่งเล่นได้แล้ว เศรษฐีได้ตั้งชื่อว่า โฆสกะ (ถ้าแปลเป็นไทยก็แปลว่า ก้อง คือ บุญเก่าทำให้เด็กนั้นเมื่อพูดออกมามีเสียงก้องกังวาน เลยตั้งชื่ออย่านั้น) เด็กน้อยโฆสกะไม่เคยทำให้เศรษฐีไม่พอใจเลย แต่เศรษฐีต่างหากที่ทำความไม่พอใจเด็กนั้นด้วยตัวของตัวเอง เห็นโฆสกะเหมือนหนามแทงตาอยู่ตลอด
