ประการสุดท้าย พระองค์ทรงสอนให้เคารพในการฝึกสมาธิ เพราะคนที่ฝึกสมาธิเป็นประจำเท่านั้นจึงเป็นคนที่มีกำลังใจสูง ไม่ว่าจะมีเรื่องอะไรมากระทบ ไม่มีกระเทือนทั้งนั้น แต่คนที่ไม่ได้ฝึกสมาธิดี พออะไรมากระทบนิดเดียว โอ้โฮ มันกระเทือนเข้าไปถึงทรวง ทีนี้ละต่อให้เป็นคนมีปัญญาก็ไม่สามารถใช้ปัญญาได้ เหมือนอะไร ก็เหมือนกับเรานี่แหละ ขนาดงานที่เคยทำอยู่เป็นประจำ เรารู้เราชำนาญมานัก แต่ว่าวันนี้อารมณ์มันเสีย มันไปถูกกระทบมา ทำไม่ได้เสียแล้วงานที่เคยทำ มันกระเทือน มือไม้สั่น
แล้วเรื่องที่จะหลีกเลี่ยงไม่ให้ถูกกระทบนั้นยาก จะไปหลบอยู่ที่บังเกอร์ไหน ไม่มี มีอยู่บังเกอร์เดียวของพระพุทธเจ้า อยู่ที่ไหน ก็อยู่ในกลางตัวเราแต่ละคนนี่แหละแล้วจะเข้าไปได้ยังไง ไม่ยาก อะไรล่ะที่มันกระเทือน ใจใช่ไหม มันกระเทือนใจก็เอาใจไปเก็บไว้ในกลางตัว ตรงกลาง คือฝึกทำสมาธิเสีย มาฝึกกับหลวงพ่อก็ได้
ที่วัดพระธรรมกายนี่ตั้งเป็นกฎไว้เลย ทุกคนที่อยู่ในวัดไม่ว่าจะเป็นพระ เป็นสามเณร อุบาสก อุบาสิกา ต้องนั่งสมาธิทุกวัน เราทำกันอย่างนี้ถึงได้มีปัญญาสร้างวัดมีกำลับงใจฝ่าฟันอุปสรรคกันมาได้
ตกลงสิ่งที่ควรเคารพก็มีอยู่ ๖ อย่าง เคารพพระพุทธเจ้าเคารพพระธรรมเคารพพระสงฆ์ เคารพในความไม่ประมาท เคารพในการปฏิสันถารต้อนรับ แล้วก็เคารพในการฝึกสมาธิ สอนลูกให้เคารพได้ครบทั้งหมดแล้วลูกจะเป็นคนมีปัญญา แต่ยังไม่พอนะรักจะอยู่ในโลกนี้อย่างมีความสุขละก็ต้องฝึกอีกอย่างหนึ่งคือ ฝึกไม่ให้เป็นคนแล้งน้ำใจ มีแต่ความกรุณา
