รรดาสัตว์โลกทั้งหลายซึ่งมีเป็นล้าน ๆ ชนิดนับไม่ถ้วนนี่ ถามว่ามีชนิดไหนบ้างที่มีรูปร่างเหมาะสำหรับทำความดี
ก็บอกว่ามีอยู่ชนิดเดียว คือ คน ผิดจากคนแม้เพียงใกล้เคียงคน ก็ยังทำความดีได้ไม่เท่าคน ยกตัวอย่าง ลิงนี่ รูปร่างใกล้คนมาก แต่ว่าจะทำความดีให้ได้เท่าคนน่ะไม่ได้ เป็นได้แค่ลิง คือ อาจจะฉลาด อาจจะเดินเหินคล่องแคล่วว่าสัตว์อื่น แต่ว่าให้เท่ากับคนนี้ทำไม่ได้ เพราะรูปร่างของคนเป็นรูปร่างที่ใกล้เคียงรูปร่างมาตรฐานที่เหมาะแก่การทำคุณงามความดีทุกรูปแบบ คือ ใกล้เคียงกับธรรมกายในตัวของเรา ใครที่ได้รูปร่างเป็นคน ย่อมถือได้ว่าเป็นอุปกรณ์สูงสุดสำหรับทำความดี
เพราะฉะนั้น ความดีต่าง ๆ ที่งอกเงยขึ้นไปจากตัวเรานี้ต้องถือว่า ทุกหยด ทุกหยาด ทุกอณูมากจาก แม่พิมพ์ที่ดีของเรา คือ แม่ที่เป็นคน ไม่มีแม่ก็เกิดไม่ได้ แม่นั้นไม่ว่าจะอยู่ในรูปร่างอย่างไรก็ตามที เมื่อหล่อหลอมให้ลูกเกิดขึ้นมาแล้ว ลูกเหล่านั้นจะทำความดีสูงสุดไม่ได้ยกเว้นแม่ที่เป็นคน
อย่าว่าแต่สิ่งที่มีชีวิตเลย แม้สิ่งไม่มีชีวิต จะเป็นถ้วย เป็นชาม เป็นช้อน เป็นรถ เป็นอุปกรณ์เครื่องใช้ต่าง ๆ ก็ตาม สิ่งของเหล่านี้จะใช้ได้เหมาะมือ ถูกใจ มีความจำเป็นว่าจะต้องได้แม่พิมพ์หรือได้เบ้าหลอมที่ดี ถ้าไม่ได้แม่พิมพ์หรือไม่ได้เบ้าหลอมที่ดี ยังไง ๆ ก็เอาดีไม่ได้ แม่พิมพ์จึงสำคัญนัก
นี่เป็นชีวิตอย่างเรา ๆ แล้วพระสัมมาสัมพุทธเจ้าล่ะ บุญขนาดพระองค์ต้องอาศัยแม่ไหม ... ก็ต้องอาศัยเหมือนกัน พระองค์ตรัสเอาไว้ชัดเจนเลยว่า "ไม่เพียงแต่พระองค์เท่านั้น แม้พระพุทธเจ้าทุก ๆ พระองค์เวลาจะมาบังเกิดในโลกนี้ เรื่องสำคัญเรื่องหนึ่ง ก็คือ การเลือกพุทธมารดา ต้องทรงเลือกแล้วเลือกอีกว่า ใครหนอจะสมควรเป็นพุทธมารดา ครั้งเลือกได้แล้วจึงจุติจากสวรรค์ชั้นดุสิตลงสู่พระครรภ์
ทำไมคนมีบุญมาก ๆ ขนาดที่จะมาเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้ายังต้องมีแม่ แล้วจำเป็นต้องเลือกด้วย
จำเป็นมาก เพราะแม่เป็นเบ้าหลอมเป็นแม่พิมพ์ ถ้าได้เบ้าหลอมได้แม่พิมพ์ที่คุณภาพไม่ดีเยี่ยมละก็ เดี๋ยวได้ลักษณะที่ไม่สมบูรณ์ คลอดออกมาแล้วจะทำความดีไม่ได้ หรือได้ก็ไม่เต็มที่ ก็ในเมื่อพระสัมมาสัมพุทธเจ้าซึ่งมีบุญมากมายเหนือมนุษย์ทั้งโลกอยู่แล้ว ยังต้องเลือกแม่ แล้วเราคนธรรมดา ๆ ยิ่งต้องอาศัยแม่ใหญ่เลย ถ้าไม่อาศัยป็นเอาตัวไม่รอด
