มีเรื่องอยากจะบอกพวกเราให้รู้ไว้ เมื่อนั่งสมาธิจนชำนาญแล้ว จะพบพ่อแม่ โดยเฉพาะแม่ที่ตกนรก ส่วนใหญ่ตกนรกเพราะลูก
ทำไมจึงเป็นอย่างนั้น ดูง่ายๆ เวลายุงมากัดลูก แม่ทำอย่างไร... ร้อยทั้งร้อยแม่ตบแหลก ไม่เคยฆ่า งวดนี้แม่ฆ่าได้ ขอให้รู้เถอะว่ามันจะทำร้ายลูก ยุงกัดลูก ลูกเจ็บจี๊ดเดียว บางทีลูกหลับเฉย ไม่รู้สึกตัวเลยด้วยซ้ำ แต่แม่เห็นยุงกัดลูก แม่เจ็บแทนหนักยิ่งกว่าถูกหอกเสียบเสียอีก แม่จึงฆ่าได้หมด แม่กล้าขนาดเห็นช้างเท่าหมูทีเดียว
อย่าว่าแต่แม่คนเลย แม่ไก่แจ้ที่วัดตัวหนึ่ง ปกติกลัวเหยี่ยวอย่างกับอะไรดี วันหนึ่งเหยี่ยวมาโฉบลูกของมันไป ด้วยสัญชาติญาณรักลูก มันบินตามตีเหยี่ยวจนต้องปล่อยลูกไก่ คงไม่ใช่เพราะเหยี่ยวกลัวไก่แจ้หรอก มันคงตกใจคิดไม่ถึงว่าจะมีแม่ไก่บ้าดีเดือดแบบนี้มากกว่า
แม่ฆ่าเขาแล้วด้วยเจตนาครบครันอย่างนี้จะไปไหนรอด เวรปาณาติบาติ ตกนรกทั้งนั้น แม่บางคนยากจนหิวเท่าไรทนได้ แต่เห็นลูกหิวทนไม่ได้ เที่ยวไปขโมยข้าวปลาอาหารของเขามาให้ลูกกิน ลูกอยากได้ของเล่น ไม่มีเงินซื้อให้ หันไปหันมาก็ขโมยของเขาอีก ขโมยก็อทินนาทาน ตกนรก บางคนไม่ขโมย แต่โกหกปลิ้นปล้อนหลอกลวงเขามาให้ลูก มุสาก็ไม่พ้นนรก
วันหนึ่ง ๆ แม่วนเวียนอยู่ขอบปากนรกเพื่อลูกทั้งนั้น รักลูกมากแทบจะเอาใส่พานเทินไว้เหนือหัวทีเดียว เพราะฉะนั้นแม้เห็นนรกมาขวางหน้าแม่ก็ไม่พรั่นพรึง ขอให้ลูกแม่เป็นสุขเถิด แม่ยอมทุกอย่าง แล้วแม่เหล่านั้นก็เข้าคิวตกนรกกันเป็นแถว ๆ
พวกลูกๆ ทั้งหลายรู้ไว้ด้วย ยิ่งดื้อ ยิ่งอ้อน เอาแต่ใจตัว กระเง้ากระงอดกับพ่อแม่มากแค่ไหน ก็ยิ่งหานรกมาให้ท่านมากขุมขึ้นเท่านั้น
