เมื่อตอนที่จบการศึกษาจากเมืองไทย อาตมามีโอกาสไปศึกษาต่อต่างประเทศ ไปอยู่ ๒ ปี ไม่เคยส่งจดหมายมาถึงทางบ้านเลย เพราะว่าตอนไปเรียนต่อนั้นลำบากอยู่พอสมควร สภาพหลาย ๆ อย่างบีบบังคับเอาพอแรง แล้วบวกกับเป็นคนไม่ชอบเขียนจดหมาย ซึ่งถ้าจะว่าไปแล้วเป็นนิสัยที่ไม่ดีเลย ลูก ๆ ทั้งหลายอย่าเอาเยี่ยงอย่าง
ไปอยู่ต่างประเทศได้อาทิตย์หนึ่ง โยมพ่อก็เขียนจดหมายไปด้วยความเป็นห่วงลูกชาย แล้วก็บอกว่าทุกคนทางบ้านโดยเฉพาะโยมแม่คิดถึงมาก อาตมาไม่ตอบ ฉบับที่ ๒ ก็เฉยไม่ตอบ อีก ๒ - ๓ อาทิตย์ต่อมา ฉบับที่ ๓ ก็มา แล้วก็ไม่ตอบอีก เพราว่าถ้าตอบก็ต้องพูดกันตรง ๆ
พูดกันตรง ๆ ก็คือ สภาพที่ไปเรียนไม่สบายเท่าไรนัก ตั้งแต่เข้าห้องเรียน ฟังภาษาไม่รู้เรื่องเลย เพราะภาษาอังกฤษที่เรียนไปนั้นเป็นภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน แต่ว่าไปฟังภาษาอังกฤษแบบออสเตรเลียเข้า ก็เลยฟังไม่รู้เรื่อง ก็เหมือนฝรั่งที่มาเยือนเมืองไทยเขาเรียนภาษาไทยภาคกลางมา แต่พอมาถึงเมืองไทยแล้วแทนที่จะอยู่ภาคกลาง กลับไปอยู่ภาคใต้หรือภาคอีสานเข้า ก็คงจะมีอาการแบบเดียวกันนั่นแหละ เข้าห้องเรียนอย่าว่าแต่จดเลคเชอร์เลย ฟังก็ยังไม่ค่อยจะรู้เรื่อง ก็เลยไม่อยากเล่าให้ทางบ้านฟัง เลยไม่เขียนจดหมายตอบ
พอ ๓ ฉบับไม่ตอบ ทั้งโยมพ่อโยมแม่คงน้อยใจ โยมพ่อเลยเขียนจดหมายมาฉบับที่ ๔ ท่านเขียนสั้น ๆ บรรทัดเดียว “ลูกรัก ถ้ายังไม่ตายตอบจดหมายพ่อด้วย” แล้วก็ปรากฏว่าไม่ตอบอีก ตั้งแต่นั้นมาจนกระทั่งเรียนจบกลับเมืองไทย ไม่มีการเขียนจดหมายถึงกันและกันเลย ซึ่งการกระทำอย่างนี้ไม่ดีเลยนะ แล้วก็เป็นกงกรรมกงเกวียน ลูกศิษย์ทัตตะชีโวไปถึงไหนแล้วไม่เคยเขียนจดหมายมาเล่าให้ฟังเลยว่าสารทุกข์สุกดิบเป็นอย่างไร ก็ได้แต่ชะเง้อคอย เมื่อไหร่ลูกศิษย์เราจะกลับมา แบบเดียวกันเลยไม่ไปไหนสิน่า
นี่ก็เป็นเรื่องหนึ่งที่อยากจะฝากกับพวกเราทุก ๆ คน ช่วยเขียนจดหมายไปถึงคุณพ่อคุณแม่บ้างนะ ใครที่อยู่ต่างจังหวัดแล้วเข้ามาทำงานก็ดี เข้ามาเรียนในกรุงเทพก็ดี ช่วยเขียนจดหมายส่งไปให้ท่านด้วย แต่ไม่ใช่ “พ่อครับ แม่ครับ คิดถึงมาก ตอนนี้เงินหมดแล้ว...”
ถ้ามีเวลาว่าง ช่วยเขียนจดหมายไปถึงท่านเถอะ แล้วเวลาท่านตอบมาเราจะได้โอวาทดี ๆ จากท่านเป็นโอวาทที่ควักออกมาจากใจ ซึ่งแม้ว่าคุณแม่คุณพ่อของเราท่านจะมีความรู้ มีความศึกษาน้อย แต่ว่าประสบการณ์ในทางโลกของท่านมาก แม้ความรู้จะน้อยแต่ว่าท่านจะมีเหตุผล มีคำสรุปในการลุยโลกลุยชีวิตของท่าน เอามาให้เป็นข้อคิดแก่เราได้เป็นอย่างดี แล้วคำพูดไม่กี่คำของท่านนั่นแหละจะมีค่ายิ่งกว่าทองคำกองสูงท่วมหัวเสียอีก
พระคุณแม่
พระธรรมเทศนา พระภาวนาวิริยคุณ
