อีกเรื่องหนึ่งที่อยากจะฝาก บางท่านอาจจะเจอ แม่ของพวกเราถ้าแต่เดิมท่านมีฐานะที่ยากจน แล้วท่านไม่ค่อยได้ทำบุญทำทานมา พอแก่แล้วท่านจะมีอาการอย่างนี้
หนึ่ง ข้าวของเสื้อผ้าใหม่ๆ ท่านไม่ค่อยใช้หรอก เสียดาย ท่านใช้จนเก่าแล้วเก่าอีกกระทั่งแทบเป็นผ้าขี้ริ้วก็ไม่อยากจะทิ้ง
สอง กับข้าวกับปลา รวมทั้งหยูกยาอะไรก็ตามที ให้ดีให้วิเศษยังไง ถ้ารู้ว่าราคาแพงท่านไม่กินหรอก ท่านเสียดาย ท่านขี้เหนียว อาหารอร่อยๆ กินถูกปากแต่ถ้าบอกว่าราคาเท่านั้นเท่านี้ ราคาแพงๆ ท่านวางช้อนเลยไม่กินหรอก
ในกรณีอย่างนี้ก็ต้องให้รู้จักอัธยาศัยท่านด้วย บางครั้งก็ต้องไม่บอกกัน แต่อย่าไปโกหกนะ จะเลี่ยงยังไงก็เลี่ยงไปเถอะ ไปก็โกหกท่านก็บาปปากอีก โกหกกระทั่งแม่ตัวเองก็กระไรอยู่ ไม่เอา! คนอื่นเรายังไม่โกหกเลย ไปโกหกแม่ก็หมดท่าอีกเหมือนกัน
ในกรณีอย่างนี้ดีที่สุด คือ พยายามให้ท่านทำบุญทำทาน แล้วนิสัยตระหนี่เหนียวแน่นจะได้หมดไป ตักข้าวตักปลาเอาไว้เช้าขึ้นมาให้ท่านตักบาตร ให้ทาน เมื่อท่านตักบาตรให้ทานจนคุ้นเคยหนักเข้าๆ ไม่นานข้าวปลาอาหารที่อร่อยจะแพงสักหน่อยท่านก็ยอมกิน ถ้าไม่อย่างนั้นเท่าไหร่ๆ ก็ไม่กิน นี่ก็เป็นข้อบกพร่องของคุณแม่คุณพ่อที่เมื่ออยู่ในวัยหนุ่มวัยสาวไม่ได้ให้ทานเอาไว้ พอบั้นปลายชีวิตจะมีอาการอย่างนี้
อีกอย่างก็เรื่องอาหารหารกินของผู้เฒ่าอีกนั่นแหละ ผู้เฒ่าบางท่านไม่ใช่คนขี้เหนียวนะ ทำบุญทำทานอะไรก็ทำแต่ว่าท่านชอบกินอาหารประเภทที่ถูกปากท่าน มีคุณค่าทางอาหารหรือไม่ท่านไม่คำนึง ชอบผักดอง ชอบน้ำพริกของท่านไป แล้วพอบั้นปลายชีวิตถ้าท่านมีนิสัยในการกินอย่างนี้ โดยลูกๆ ไม่หาทางแก้โรคขาดอาหารจะถามหา จะเป็นโรคขาดอาหารได้ง่าย วิธีแก้ในกรณีอย่างนี้ ถ้าพูดกันท่านไม่ยอมก็มีทางเดียว คือ เราต้องหมั่นไปกินข้าวกับท่าน แล้วดูแลคอยหยิบคอยตักให้ เลือกกับข้าวที่เข้าท่าเข้าทางทั้งถูกปากทั้งมีคุณค่าทางอาหารให้ท่าน ถ้าอย่างนี้พอรอดตัว แล้วพวกอาหารเสริมต่างๆ ไวตามินต่างๆ ดูจัดเตรียมไปให้ท่านให้ดี
แต่นั่นแหละนะ อาตมาเคยเจอมาแล้ว ไปให้โยมแม่โยมพ่อกิน ไวตามินบ้าง เกลือแร่บ้าง โน่นๆ นี่ๆ พอท่านกินไปได้สักระยะหนึ่งท่านว่ายังไงรู้ไหม? ท่านว่าฮู้ย...วันๆ หนึ่งยามากกว่ากินข้าวอีก เป็นกำๆ เลย จะตายก็ปล่อยให้มันตายไปเถอะ อย่ามายุ่งกับโยมเลย เอ้า ว่าไปอย่างนั้นอีก ก็ต้องปะเหลาะท่านไปนั่นแหละ ชวนคุยเรื่องโน้นเรื่องนี้ แล้วเดี๋ยวก็ส่งยาให้เม็ดสองเม็ด พอเผลอๆ นี่อีกหน่อย นั่นก็เกลือแร่ละลายน้ำไป นี่ไวตามิน ก็ไม่รู้แหละ ชวนคุย พอท่านอารมณ์ดีก็ส่งยา ถ้าอย่างนี้พอได้ ถ้าเป็นชนิดให้คนใช้เอายาไปให้หรือเอายาไปให้ท่านตอนอารมณ์ไม่ดีละก็ ไม่ได้กินหรอก บางทีเราเอาไปให้ ท่านไม่กิน ต้องให้หลานคนโปรดเอาไปให้จึงยอมกิน ก็ยักย้ายถ่ายเทเอาให้ดีก็แล้วกัน
สำหรับอาหารที่ท่านชอบ ก็แบ่งเป็นตั้งหลายชนิด ไม่เหมือนกันหรอก ฤดูนี้ท่านชอบอย่างนี้ ฤดูนั้นท่านชอบอย่างนั้น แต่ว่าเป็นหลักแล้วอย่างผู้เฒ่าผู้แก่แล้วนี่ อาหารที่มีรสขมๆ สักหน่อยจะชอบ อย่างมะระนี่ชอบนัก ไอ้เรากินเข้าไป โถ ขมจะตาย นี่ก็เป็นตัวอย่าง แล้วอาหารที่ท่านชอบ ฝากไว้ด้วยก็แล้วกัน อย่าไปพูดกับท่านเลย ไอ้โน่นคุณค่าดี ไอ้นี่ไวตามินมาก แม่ไม่เอาหรอก แม่จะกินที่แม่ชอบ มีคุณค่าอาหาร ไม่มีคุณค่าอาหารอย่ามาพูด แม่ไม่อยากฟัง แม่ชอบหอยดองก็ต้องไปเอาหอยดองมาให้ก็แล้วกัน อย่ามาบอกว่าหน้านี้เนื้อมันเสียง่าย อะไรๆ แม่ไม่ฟังทั้งนั้นล่ะ แม่ชอบผักกระป๋องยี่ห้อนั้นล่ะก็ ต่อให้โรงงานมันเจ๊งไปแล้ว ก็ต้องไปหาไอ้ยี่ห้อที่รสมันใกล้เคียงกันมาให้ ไม่งั้นท่านก็ไม่กิน
พระคุณแม่
พระธรรมเทศนา พระภาวนาวิริยคุณ (หลวงพ่อทัตตชีโว)
